Morgunn - 01.12.1940, Qupperneq 91

M O RG UNN
217
tilraunir og ég verð að játa, að ég skil það ekki enn. Við-
staddir tilraunirnar hafa að örfáum undanteknum
verið að eins ég og miðillinn, svo að ekki þarf því um,
að kenna, að fundafólkið hafi verið verra eða ósamstæð-
ara. Næst lægi þá að álykta, að sökin lægi að einhverju
leyti hjá okkur, en með bezta vilja og sjálfsgagnrýni
get ég ekki fundið neinar líkur fyrir því. En þessar trufl-
anir eru einatt óþægilegar og þreytandi, þær endurtakast
oft við 3. og 4. hvern fund, en eru ekki lengur sérstakt
áhyggjuefni.
Jafnframt tilraununum með borð voru frá fyrstu tíð
gerðar tilraunir með að tala í gegn um miðilinn í dá-
svefni, en aldrei nema með löngu millibili. Þær báru
aldrei verulegan árangur, kraftinn virtist vanta, talið
var lágt og sundurslitið með löngum hvíldum á milli, þó
var rödd stjórnandans auðþekkjanleg og gjörólík rödd
miðilsins. En eftir að hinar margnefndu truflanir fóru
að gera vart við sig, lögðust þær tilraunir að mestu nið-
ur, enda óhægt að koma þeim við, því að þær útheimtu
sérstakan undirbúning, sem ekki var gott að eiga við í
þröngum sveitabæ með mörgum börnum og öðru fólki.
Það mátti t. d. enginn óviðkomandi ganga um fundar-
herbergið allan daginn, sem fundurinn átti að vera að
kvöldi, enginn umgangur eða minnsti hávaði mátti eiga
sér stað í bænum á meðan o. s. frv. Auk þess mátti mið-
illinn ekki erfiða neitt að ráði þann dag, og ýmislegt var
það fleira, sem ekki var gott að fást við.
En á s. 1. sumri sagði stjórnandinn mér, að nú væru þau
að hugsa um að reyna nýja aðferð, sem útheimti ekki —
eða lítið — meiri kraft en borðtilraunirnar. Þessi nýja
aðferð hefði þann kost, að hægt væri á tiltölulega stutt-
um tíma að skila aftur kraftinum til miðilsins, ef truflun
yrði. (En í því er talið að mesta hættan sé fólgin, að erf-
itt sé að ná kraftinum frá hinum óboðnu gestum, ef þeir
ná tökum á honum, og að skila honum aftur til miðilsins).
Nú var mér sagt, að ætlunin væri að taka miðilinn í létt-