Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1919, Qupperneq 117

eöa alls ekki kunnur, og alveg ósnortinn af menn-
ingu hvítra manna. fað voru friösamir menn, spakir
og skýrir, og mundu sögu kynstofnsins óra-langt aftur
i tímann. Sögðu þeir Jacobsen það, sem nú skaf
greina.
Eitt sinn hafði kj'nstofninn búið austur við haf,.
austan við »vötnin miklu«. Pað var löngu löngu áður
en nokkrir hvitir menn komu til Ameríku. Siðan
höfðu þeir smá-þokast vestur á við undan ófriði
bæði hvítra manna og rauðra, og loks numið staðar
þar sem þeir voru nú.
En meðan þeir bjuggu austur við liaf og löngu
áður en þeir fluttust þaðan, bar það við eitt sinn, að>
skip kom af haíi, skipað hvítum mönnum. Gengn
þeir á land upp, áttu orustur við landsmenn og unnn
sigur á þeim. Einkum var einn maður meðal þeirra.
sem gekk svo fram, að ekkert stóð fyiir honum.
Eftir bardagann tókust sættir með þeim, og tóku þá
Indíánar þennan hinn mikla mann fj'rir konung:
sinn og landvarnarmann. Gekk hann að eiga stúlku
af þeirra kyni, og varð stjórn hans þeim blessunar-
rík í öllu. Meðal annars, sem hann kendi þeim, var
hagleikur á tré og tréskurður (myndaskurður í tré),
og var hann þeim ekki enn með öllu gleymdur.
Að konungi þessum látnuui ríktu niðjar hans yfir
þessum Indíána-kynstofni i marga liðu, og var það>
gullöld kynstofnsins. En svo komu gæfuhvörfin. Kyn-
stofninn var hrakinn frá löndum sínum og óðulum
inn í ómildari héruð, og átti lengi í vök að verjast,
Mintust þeir þá hins góða, hvíta konungs, og gerðu,
hann að guði sínum, og sonu hans sömuleiðis. Eimdr
enn eftir af þessari dýrkun hjá kynstofninum.
Pannig sagðist Jacobsen frá. Enginn efi er nú á
því — og Jacobsen var heldur ekki í vafa um það —
að hér væri um Islendinga að ræða. Engir aðrir
hvítir menn sigldu til Ameríku á undan Columbusi.
En þá kemur spurningin um það, hver þessi glæsi-
(89)