Tímarit Máls og menningar - 01.10.1941, Síða 56

150
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
En þessi átök liefðu öll reynzt jafn árangurslaus. Hægri
flokkarnir og fasistarnir hefðu i öllum löndum horið sig-
ur úr býtum undir forustu Þjóðahandalagsins og með að-
stoð sósíaldemókratanna og II. Alþjóðasamhands verka-
manna. Síðasta tilraun Rússlands hefði verið gerð vorið
1939, þegar það liefði knékropið fyrir ensku stjórninni til
þess að fá hana til að ábyrgjast með sér sjálfstæði Pól-
lands. En það hefði farið á sömu leið og áður. Chamher-
lainsklíkan hefði liafnað allri samvinnu við Rússa, og
samningaglingrið í Moskva sumarið 1939 liefði verið tóm-
ur leikaraskapur. England og Frakkland hefðu ekki feng-
izt til að veita Sovétsljórninni neina þá aðstoð, sem hún
taldi sér nauðsynlega, ef hún lenli í styrjöld við fasistaríkin.
Við reyndum auk þess að gera yður það Ijóst, að bak-
hliðin á þessum stjórnmálarekstri lýðræðisríkjanna, sem
í alla staði var glæpsamlegur, hefði verið sú, að gefa fas-
ismanum frjálsar hendur til þess að hæla niður vinstri
öflin og lokka hann til að fara með styrjöld á hendur Sovét-
lýðveldunum. Þetla liefði verið rauði þráðurinn í pólitík
Astorsklíkunnar, sem stóð utanum óhappamanninn Nevile
Chamberlain. Og þetta liefði verið aðal-inntakið i stjórn-
málaiðju liinna 200 f jölskvldna Frakkaveldis. Þessar hlóð-
sugur hrezlca og franska heimskapitalismans hefðu ekki
séð neitt annað en skelfingu kommúnismáns. Þessvegna
liefði hverju lýðræðisríkinu á fætur öðru verið fórnað of-
aní hít fasismans.
Þannig hefðu sjálfar lýðræðisstjórnirnar siglt lýðræði og
frelsi þjóðanna liraðhyri uppí Svörtuloft fasisma og naz-
isma, inní nýja heimsstyrjöld, inní ægilegra blóðhað og
hryllilegri hörmungar en áður Iiefðu þekkzt í hinni löngu
morðsögu þessarar dýrategundar, sem kallar sig mannkyn.
Þegar Sovétstjórnin hefði gengið úr skugga um, að eng-
in samvinna var hugsanleg við hin svonefndu lýðræðis-
ríki, hefði lnin tekið boði nazistastjórnarinnar um griða-
sáttmála í því skyni að fresta því að dragast inní styrjöld,
sem tvö stærstu lýðræðisríki Vestur-Evrópu voru þá að