Tímarit Máls og menningar - 01.10.1941, Qupperneq 85

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
179
þess aö eignast þak yfir höfuðið, eignast lítið og snoturt
Jiús. En væri það eldvi vænlegri leið til lífshamingjunnar
að vinna að því takmarld með oddi og egg, að allir eigi
lvost á að búa í mannsæmandi liibýlum? Væri það ekki
í fyllra samræmi við réttlætistilfinningu þína, að láta eig-
ingirni og lífsþægindalöngun þolca fyrir liinni göfugu liug-
sjón: að lielga iíf þitt og lvrafta þeim draumi, sem mann-
kynið liefur átt lielgastan frá öndverðu, draumnum um
réttlátt lif á jörðinni? Myndi elvlvi vitneslcjan um, að þú
gerðir allt, sem í þínu valdi stæði, til þess að sá draumur
rættist, verða þér dýrmætari en lítið og snoturt liús eða
innstæða í banka?
A dögum spámannanna þótti það elíki bcra vott um
mikinn þroslía að dansa í Itringum gullkálfinn. En þetta
Iiefur breytzt. Nú er mælilvvarði liins gyllta leirs lagður
á menn og málefni. Nú er fóllvið orðið svo langblekkt og
lítilþægt, að ómerkilegir, litprentaðir pappírssneplar æra
það og trylla. Nú dansa menn ekld lengur í kringum gull-
]*:álf, en æða með olbogaskolnm og stimpingum í kring-
um, — ja, í liæsta lagi koparkálf, sem roðinn er blóði með-
bræðra þeirra! Og finnst ykkur ekki óskemmtilegt að
liugsa til þess, að slílvt skuli fara fram undir ægifegurð
norðurljósanna, meðan liundruð miljóna manna lieyja
baráttu upp á líf og dauða gegn ofstækisfyllstu, harðvit-
ugustu og miskunnarlausustu kúgunarstefnu, sem nokkru
sinni liefur uppi verið i heiminum?
V.
Óliófseyðsla? Sumum kann að finnast það full pré-
dilvimarlegt orð. En þeim vildi ég vísa inn i verzlanirnar
eða kaffibúsin, á skemmtanirnar eða út á strætin, svo að
þeir gætu athugað málið af fyllstu kostgæfni. Og ég býst
við, að ályktun þeirra yrði ekki ósvipuð minni.
Nú er ekkert sjálfsagðara en að æskan geri sér far um
að njóta lífsins og gleðinnar, meðan blóðið er beitt og
hjartað óspillt. Heilbrigð gleði á að vera sérgáfa æskunn-
12*