Tímarit Máls og menningar - 01.05.1953, Qupperneq 96

86
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Og það er einmitt Le Monde frá í gærkvöld sem flýtir sér að hressa
málið við í ritstjórnargrein.
Þingið í Vín? 0, sei, sei! Það var mikið talað, ójá. Nokkrir menn
sýndu að þeir væru sjálfstæðir, en hvað hafa menn svo sem gert? Þeir
samþykktu tillögur ráðstjórnarfulltrúanna, þeir gerðu óljósar ályktan-
ir, sem vitað var um fyrirfram.
Þetta er svo sannarlega hin argasta lygi. Þarna er ekki lengur sagt
ósatt um einstök atriði, heldur er um að ræða skipulagða rangtúlkun á
öllu, sem gerðist.
1) Hversvegna er öllu sleppt, sem þinginu við kom, nema síðustu
tillögunum? Var það þá ekki neitt þetta samkomulag, sem skapaðist
smám saman og kom síðasta daginn fram í eldlegum áhuga? Var það
ekkert þessi efldi vilji til að halda baráttunni áfram, þessi að segja
mætti alþjóðlega meðvitund, er hver maður öðlaðist um skyldur sínar.
Var þessi einingarreynsla ekki neitt? Er það til einskis fyrir okkur að
hafa komizt í samband við fulltrúa frá Ráðstjórnarríkjunum og Kína?
Eru þær algerlega gagnslausar þessar kynningar og þessar einlægu við-
ræður sem áttu sér stað milli Víetnambúa og Frakka, milli Frakka og
Þjóðverja, milli Kínverja og Indverja? Þið minnizt ekki á störf nefnd-
anna. Þið talið ekki um samþykktirnar. Meðal okkar voru menn, sem voru
andvígir nýlendustefnu og aðrir, sem voru henni meðmæltir, enda þótt
þeir kynnu illa misnotkun hennar. Er það einskis virði, að þeir hafa
orðið sammála um nauðsyn þess að binda endi á þau nýlendustríð sem
nú eru háð? Þetta feiknalega verk að samrœma heimsfriðinn (assimila-
tion de la paix) sem var gert á einni viku og gerir okkur í dag einbeitt-
ari og sterkari, er það ekki neitt?
2) Um ályktanirnar er það að segja, að það er satt að við hefðum
getað skrifað undir þær þegar fyrsta daginn, við hefðum getað skrifað
undir þær í Frakklandi áður en við lögðum af stað. En hvað sannar
það? Að þær túlki sjónarmið ráðstjórnarmanna? Nei, það sannar ein-
mitt að þær eru mjög aðgengilegar og að enginn getur neitað að skrifa
undir þær, ef hann er góðviljaður maður. Og ef þar er um að ræða
sjónarmið ráðstjórnarmanna — og það held ég að það sé í raun og
veru — þá þeim mun betra, því að það sýnir að þeir vilja sannan frið.
Þykir ykkur þær vera óljósar? Það er af því að þið skiljið þær ekki.
Þið haldið að nákvæmni sé fólgin í því að stjórnarerindrekar grann-