Tímarit Máls og menningar - 01.12.1964, Blaðsíða 54

Évgéní Évtúsjenko
Babí Jar1
Yfir Babi Jar
eru engir minnisvarðar.
Brött hlíðin einsog stórkarlaleg áletrun.
Eg er hrœddur.
/ dag er ég jajn gamall og kynkvíslir ísraels.
Mér finnst ég sjáljur vera gyðingur á þessari stundu.
Ég, reikandi um Egyptaland.
Ég, krossjestur. Ég, að tortímast.
Jafnvel í dag — förin eftir naglana.
Ég hugsa um Dreyfus líka. Ég er hann.
Filisteinn dómari minn og ákœrandi.
Búraður inni og króaður af,
umkringdur, hrœkt á, logið á;
œpandi hejðarfrúr með flœmska knipplinga
reka sólhlífar sínar í andlit mér.
Ég er líka drengur í Bélostok,
rennandi blóðið dreifist um gólfið,
ölknœpuhetjurnar ganga berserksgang,
jafn rammlega þefjandi af hvítlauk og sprútti.
Eg er kraftalaus, snarsnýst og fýk undan stígvélasparki,
hrópa gagnslausar bœnir sem þeir hlusta ekki á;
hlakkandi: ,,Lúskrið júðanum og frelsið Rússland!“
stendur kornvörukaupmaðurinn og lemur móður mína.
Mér finnst ég líkt og Anna Frank
vera gagnsœr einsog aprílkvistur
og er ástfanginn, ég þarfnast ekki orða,
ég þarfnast að við fáum að horfa hvort á annað.
Hve lítið við þurfum að sjá, finna ilm af,
í einangrun okkar frá laufskrúði og himni,
1 Babí Jar heitir gil í nágrenni Kiev, þar sem uazistar myrtu 70.000 gyðinga í síðasta
•triði.
356