Tímarit Máls og menningar - 01.12.1964, Blaðsíða 98

Tímaril Máls og menningar
ast þess af Kjarani, að Kjallakur
verði leystur frá heitum sínum, en
Kjaran neitaði að verða við þessari
bón. Þá telja sendimenn Kjallak á
að koma með þeim í óleyfi, og gerir
hann það. Þegar Kjaran veit, að
Kjallakur hefur strokið úr klaustrinu,
formælir hann honum og biður hon-
um þeirra óbæna, að hann verði
vopnbitinn. Kjallakur tekur við kon-
ungdómi, en lendir brátt á öndverð-
um meið við nágrannakonung sinn,
Guaire, og lauk viðskiptum þeirra á
þá lund, að Kjallakur hrökklast í út-
legð, en hverfur þó síðan til klaust-
ursins aftur, þar sem Kjaran tekur
hann í fulla sætt. Mýrþakur verður
þá konungur, og Kjallakur stundar
nám sitt af alúð og verður að lokum
kjörinn til biskups, og þá lendir hann
enn í andstöðu við Guaire, og flæm-
ist frá biskupsstóli.
Nú gerist Kjallakur einsetumaður
og fer út í ey eina með fjórum félög-
um sínum úr klaustrinu. Mýrþakur
konungur kom oft til bróður síns til
að ráðfæra sig við hann, og vakti
það grunsemdir Guaires, sem ákvað
að ráða Kjallak af dögum.
I sögu Kjallaks er það tekið fram,
að hann hafi verið frægur um ger-
vallt írland fyrir gæzku sakir, og að
allir menn unnu honum. Þess er enn
fremur getið, að hann hafi verið
fremstur manna á Irlandi að virð-
ingu. Minnir þessi lýsing nokkuð á
Kjartan Ólafsson, og einnig hitt,
hvemig dauða þeirra bar að höndum.
Kjallakur og þeir félagar þjónuðu
guði sinum af miklum ákafa um alla
langaföstu, og barst sú fregn um allt
írland, að Kjallakur biskup lifði nú
lífi einsetumanns.
Þegar Kjallakur hefur fastað
dyggilega um föstuna og páskar eru
liðnir, koma sendimenn frá Guaire
að bjóða honum heim, og bjuggu þó
svik undir. Kjallakur neitaði að
þiggja heimboðið, en þá lögðu sendi-
menn hart að félögum Kjallaks að
koma, og gerðu þeir það. I höll
Guaires er þeim veitt vel, og þeir eru
ginntir með heitum um fagrar konur
og víðar jarðir, ef þeir lofi að vega
Kjallak. Þeir snúa aftur til eyjarinn-
ar eftir drykkjuveizlu og áts, og eru
þá staðráðnir í að fremja þetta
hermdarverk. Kjallakur sér undir
eins á svip þeirra, hvað í hug þeirra
býr, og biður þá að fremja ekki slik-
an glasp, en þeir láta ekki segjast.
Þeir setja Kjallak í bát og flytja yfir
til lands, en hann biður þá um að
veita sér einnar nætur frest. Þeir láta
undan með tregðu, og geyma hann í
holri eik til morguns. Um nóttina
sofna þeir allir, en honum verður
ekki svefnsamt, og þá kemur honum
í hug að fiýja. Tvennt heldur þó aft-
ur af honum. I fyrsta lagi minnist
hann formælingar Kjarans og einnig
þess, að ekki beri að flýja undan
400