Tímarit Máls og menningar - 01.12.1964, Blaðsíða 89

Carlo Lf vi
menn að tyggja betel og menn með
langt skegg og langar dulur vafðar
um hausinn og aðrir kallar sem sátu
á prjónum.
Síðan rauk hann til og sýndi mér
þýðingar bókarinnar Kristur nam
staðar í Ebólí á ýmis mál, og sagði:
Sko hvernig kápurnar þær sýna allar
allt annað umhverfi heldur en það
sem segir frá í bókinni, og þær eru
allar bundnar staðháttum í löndum
þýðendanna. Einsog til dæmis norska
þýðingin. Sjáðu kápuna. Af hverju
er þessi mynd? Ég kannast ekkert við
þetta umhverfi úr bókinni minni.
Svona landslag þekkir fólkið í Lúk-
aníu ekki. Þetta er fiord norvegese,
norskur fjörður. Hérna er sú ísra-
elska. Maður með riffil. Eyðimörk.
Þessi maður ætlar líklega að fara út
í eyðimörkina til að skjóta á Arab-
ana. Ha? Eða þessi, hún er frá Suð-
ur-Ameríku. Á spönsku. Þetta er ein-
hver alþjóðleg stílfæring sem segir
ekki neitt, einsog eftir Þjóðverja í
Buenos Aires. Það er eins með þá
sænsku. Þarna liggur hundur á borði.
Þetta getur alveg eins verið álút kona
með skuplu.
Svo tókum við íslenzku þýðinguna.
Er þetta ekki íslenzkt landslag?
segir hann.
Ég sagði honum að þetta myndi
vera frá Vestmannaeyjum. Þó kann-
aðist ég ekkert við tréð með gullnu
geislana, kannski var það sirkusleik-
ari að kasta gullfiskum. Hinsvegar
gat ég glatt hann með því að segja
honum að þýðingin væri góð.
Þegar ég gekk út trjágöngin var
komið myrkur. Ég hélt á bókinni
U Orologio eftir Levi sem hann hafði
gefið mér, og í hliðinu var svartur
köttur sem stanzaði og horfði á mig
og geispaði.
Daginn eftir fór Levi með flugvél
til Sikileyjar, ég gat ekki farið þang-
að.
391