Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2000, Page 22
Rósa B. Blöndals
Ritstjóri Nýs kirkjublaðs (N.kbl.) 15. júní 1911, ritar um Jakob í því til-
efni að hann sá mynd af honum í Heimskringlu, blaði Vestur-fslendinga og
las þar grein um hans merka starf í Vesturheimi. Segir svo í greininni, sem
ber nafnið Jakob Ólafsson Briem - Umferðar - íslands - Háskóli í Vestur-
heimi:
Svo hefur Briem orðið ágengt í starfi þessu, að nú má telja í þúsundum þá, - víðs-
vegar í bygðum landa vorra, sem hjá honum hafa numið móðurmál sitt, íslensk-
una, og sem svo allir kenna börnum sínum sömu fræðin.
Valdimar var þá ellefu ára, þegar börnin munaðarlausu urðu að kveðjast og
fara burt frá heimili sínu, Grund í Eyjafirði.
Eggert sýslumaður Briem, föðurbróðir Valdimars, fékk Sigurð bónda Jó-
hannesson á Jórunnarstöðum í Eyjafirði, til þess að fylgja Valdimar yfir
óbyggðirnar til Suðurlands. - Sigurður var faðir Magnúsar, síðar bónda að
Grund, er byggði hina miklu Grundarkirkju, sem enn stendur árið 2000.
Ferðinni var heitið að Hruna í Árnessýslu. Þar bjó þá síra Jóhann Briem,
föðurbróðir Valdimars. Kona síra Jóhanns í Hruna var frú Sigríður Stefáns-
dóttir frá Oddgeirshólum í Flóa. Móðir hennar var Guðríður Magnúsdóttir,
systir dr. Finns Magnússonar, en Magnús Ólafsson faðir þeirra var bróðir Egg-
erts Ólafssonar og Jóns Ólafssonar, sem var tónlistamaður, búsettur í Kaup-
mannahöfn.
Móðir Guðríðar og Finns var Ragnheiður Finnsdóttir, biskups í Skálholti.
Guðríður giftist Stefáni Pálssyni prests að Þingvöllum Þorlákssonar prests.
Síra Páll Þorláksson var albróðir síra Jóns Þorlákssonar skálds að Bægisá í
Eyjafirði.
Sigurður, bóndi á Jórunnarstöðum, þótti mikill vatnamaður og ferðagarp-
ur og var hann um áraraðir aðal fylgdarmaður ferðamanna yfir óbyggðirnar
um Eyfirðingaveg. Munu þeir Sigurður og Valdimar hafa farið suður og upp
frá Eyjafirði, þá leið er almennt er kölluð Eyfirðingavegur, en að norðanverðu
er hún kölluð Vatnahjallavegur, eftir Vatnahjalla. Leiðin liggur vestan við
Vatnahjalla, og austan við Urðarvötn, þar skammt suðvestur af. Eyfirðinga-
vegur liggur fyrir norðan Hofsjökul og svo suður um Kjöl.
Þegar þeir Sigurður komu að Jökulfallinu á suðurleið, leist vatnamanni
Jökulfallið svo illfært, að hann hugðist skilja drenginn eftir, á meðan hann
reyndi vatnsfallið. Valdimar bað hann þá svo heitt að láta sig ekki einan, að
þeir fóru báðir saman yfir og sluppu lífs. Þannig var frásögn Magnúsar Sig-
urðssonar bónda að Grund og Páls Melsteðs sagnfræðings.
Páll Melsteð viknaði jafnan, er hann minntist Valdimars vinar síns í þess-
20