Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2000, Qupperneq 81

Trúarskáld
valið sálmana í þá sálmabók og búið undir prentun, að tilhlutan synodusar
1910. Upphöf sálma síra Valdimars í bókinni eru eftir stafrófsröð. Bókin var
síðan prentuð í Isafoldarprentsmiðju árið 1912. I almennu sálmabókinni frá
1945 komu nokkrir nýir sálmar er ekki voru í eldri sálmabókinni, þó aðrir
væru felldir niður. Einnig komu út eftir hann sálmar í Barnasálmabók frá
1944, í Söngbók KFUM og Kristin barnafræðiljóð. Auk þess ritaði síra Valdi-
mar allmikið í blöð og tímarit um kirkju- og kristindómsmál. Tók hann þátt
í opinberum umræðum um flest þau mál er kirkjuna varðaði og efst voru á
baugi hverju sinni. Síra Valdimar skrifaði m.a. um kristniboð og helgidaga-
hald, um viðskipti ríkis og kirkju, um fríkirkju og þjóðkirkju, um ræðugerð
presta og um fræðslu barna í kristnum fræðum. Mætti svo lengi telja.
Hann ritaði sérlega mikið í Kirkjublaðið 1891-1897.
í grein sinni. Sautjánda öldin, sem birtist í maí hefti Kbl. VII. árg. 1897,
þykir síra Valdimar dr. Þorvaldur Thoroddsen lýsa 17. öldinni mjög einhliða
og draga fram dökku hliðamar en minnast lítið sem ekkert á hinar fegurri hlið-
ar lífsins á þeirri öld og ýmsa afburða menn frá öldinni, sem báru af fyrr og
síðar, svo sem Hallgrím Pétursson.
Síra Valdimar segir m.a. í greininni:
Tilefnið til þess að ég hefi ritað grein þessa er það, að ég hefi orðið þess var,
að menn hafa spunnið út úr hinni fróðlegu og skemmtilega rituðu landfræðisögu
dr. Þorvaldar Thoroddsen ýmiskonar misskilning, sem ég álít skaðlegan. En sér-
staklega hefir mig tekið það sárt, er menn vilja skella allri skuldinni á kirkju og
kristindóm fyrir allt, sem aflaga hefir farið á liðnum öldum, þótt það sé mjög fjarri
sannleikanum.
Síra Oddur V. Gíslason, síra Jóhann Þorkelsson og síra Jens Pálsson vildu að
íslendingar styrktu heiðingjatrúboð.
Síra Valdimar var þeim sammála, en taldi að fyrst og fremst ætti þó að
styðja og styrkja hið lúterska kirkjufélag i Vesturheimi.
Getur síra Jónas A. Sigurðsson þessarar tillögu síra Valdimars og nefnir
hana „hið fyrsta lóukvak kærleikans frá kirkjunni heima til vor“. Síra Valdi-
mar lét sér ávallt mjög annt um kirkjuna vestanhafs, enda var hann elskaður
og virtur af Vestur-íslendingum. Sæmdu þeir hann gjöfum og sýndu honum
mörg vináttumerki, eins og sjá má á eftirfarandi ritstjórnargrein í N.Kbl. 15.
ágúst 1910.
Kirkjuþing Vestur-Islendinga
Seint munu þeir sem á 26. ársþingi kirkjufélagsins sátu, gleyma þeim dögum,
enda kom mönnum saman um það, að þetta hefði verið eitt ánægjulegasta og upp-
byggilegasta kirkjuþingið.
79