Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2000, Síða 101
Trúarskáld
tækifærisljóðum og ýmsum öðrum kvæðum, sem flest eru meira
eða minna andlegs efnis.
Eg gat búist við því, að þessi andlegi kveðskapur minn færi
ekki sem bezt saman við tíðarandann. En miklu minni andmælum
hefi eg þó orðið fyrir en við mátti búast; og allur þorri manna í
öllum stéttum hefir tekið þessu vel, yfirleitt fram yfir allar vonir.
Eg hefi aldrei talið mig mikið skáld, - góðskáld - frá mínu sjón-
armiði - hefi eg viljað vera eftir mætti, úr því að eg á annað borð
fór að leggja kveðskap fyrir mig. - Auk kveðskaparins hefi eg rit-
að ýmislegt annað, en þó í minni stfl. Eru það einkum ýmsar rit-
gerðir um kirkjuleg efni, nokkrar æviminningar og fleira.
Á önnur störf mín skal eg heldur ekki minnast frekar. Eg hefi,
eins og sjálfsagt margur annar getur sagt um sig, viljað vel, en
miklu minna getað afrekað en eg vildi. En ekki get eg kvartað yfir
því, að störf mín yfirleitt hafi ekki verið metin að verðleikum.
Eg hefi notið mikillar góðvildar hjá mörgum og þegið ýmsan
sæmdarvott frá söfnuðum mínum, og sömuleiðis stéttarbræðrum
mínum og öðrum vinum nær og fjær, og ennfremur frá yfirboður-
um mínum, svo og konungi og alþingi og fleirum, nú fyrir
skemmstu frá kirkjuþingi landa vorra í Vesturheimi. Eg skal ekki
telja þetta upp, en aðeins geta þess, að allt þetta hefir verið mér
öldungis óafvitandi fyrirfram. í sambandi við þetta má einnig telja
það, að eg næstliðið haust var af prestum í Skálholtsbiskupsdæmi
hinu forna kosinn vígslubiskup, og síðan af konungi skipaður til
þess 27. des. síðastliðinn.
Eg er nú 62 ára að aldri, en held enn áfram með flest störf mín.
Um miðskeið ævinnar var eg heilsutæpur um nokkur ár, en síðari
árin hefi eg notið góðrar heilsu yfirleitt, einkum eftir að eg lét mik-
ið til af erfiðum vetrarferðum.
Um leið og eg skilst við þetta mál finn eg mér skylt að votta
öllum þeim mönnum þakkir, er mér hafa reynst vel á einn eða ann-
an hátt, en þeir eru svo margir, að eigi verður tölu á komið, og um
suma veit eg sjálfsagt ekki. Eg gæti hér nefnt þá með nafni, lífs
og liðna, sem eg tel mig í mestri þakkarskuld við; en eg sleppi því,
enda á víst að það mundu þeir helst kjósa.
En ekki get eg skilist svo við þetta mál, að eg ekki nefni nafn
Guðs, sem er allt að þakka. - Lofað sé nafn Drottins!”
99