Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2000, Blaðsíða 166

Arnfn'ður Guðmundsdóttir
henni. Hún telur ólíklegt að Davíð mundi neita syni sínum um systur sína, ef
hann bæði hann um hana. En Amnon tekur engum rökum og hættir ekki fyrr
en hann hefur svívirt systur sína. Og enn bætir Amnon við fólskuverk sitt. Að
nauðgun lokinni, segir í textanum, fær hann svo mikla óbeit á systur sinni að
hann sendir hana út, þó að hún biðji hann að gera það ekki. En Amnon lét
þjón sinn senda hana út á götu og loka dyrunum á eftir henni (13.15-17). Þá
hefst þriðji hluti sögunnar, þar sem Tamar stendur úti á götu í dragkyrtlinum,
sem var tákn um meydóm hennar. í 19. versi segir frá því hvernig Tamar tjá-
ir sorg sína og sársauka með því að ausa mold fyrir höfuð sér og rífa sundur
dragkyrtilinn. Síðan leggur hún hönd yfir höfuð sér og gengur hljóðandi burt.
Þá er það sem Tamar hittir Absolon, albróður sinn, sem kemst að hinu rétta,
en hvetur systur sína til þess að gera ekkert í málunum, þar sem um Amnon
bróður hennar sé að ræða. Og Absolon segir systur sinni að láta atburðinn ekki
á sig fá. Síðan segir: „Og Tamar dvaldi ein og yfirgefin í húsi Absolons bróð-
ur síns“ (13.20b). Sögunni lýkur þegar Davíð konungur fréttir um nauðgun-
ina. Þó að Davíð bregðist reiður við þá gerir hann ekkert í málunum, þar sem
hann vill ekki hryggja Amnon, frumburð sinn. í 22. versi segir að Absolon
hafi ekki mælt orð við Amnon bróður sinn, sem hann hataði fyrir að hafa sví-
virt Tamar systur sína. Að lokum nær Absolon fram hefndum og drepur Am-
non, en flýr sjálfur í útlegð (2Sm 13.22).
Konan sem var hlutuð í sundur
í 19. kafla Dómarabókarinnar er saga af grófu ofbeldi gegn konu, sem ekki
hefur nafn. 1 innganginum eru aðalpersónurnar kynntar. Fyrst er þar nefndur
levíti sem bjó innst í Efraímfjöllum. Hann tók sér konu frá Betlehem í Júda
að hjákonu. Ekki virðist vera um að ræða hjákonu í eiginlegri merkingu , því
að í 3. versi er talað um „mann hennar“ og síðar er talað um „tengdaföður
hans“. En konan flýði frá levítanum heim til föður síns. Ekki er sagt af hverju,
en af framkomu mannsins síðar í sögunni mætti geta sér þess til að hann hafi
beitt hana ofbeldi.
Þá er komið að fyrsta kafla sögunnar, þar sem sagt er frá því er levítinn
heldur til Betlehem til þess að sækja konu sína (19.3-10). Hann dvelur þar í
nokkra daga og faðir hennar heldur honum stanslausa veislu. Þegar kemur að
því að levítinn hyggur á heimferð, vill gamli maðurinn ekki sleppa honum.
Levítanum tekst þó loks á fimmta degi að slíta sig lausan, en þó ekki fyrr en
degi er tekið að halla og ómögulegt er fyrir hann að komast alla leið heim til
sín þann daginn. 1 lok fyrsta hluta segir að levítinn hafi haft með sér „tvo söðl-
aða asna og hjákonu sína.“
164