Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.2012, Síða 25

Ljósið bendir á hamingjuleið - leið sem við þráum að ganga, leið sem
við leitum að.
Við göngum saman þennan spöl milli lífs og dauða - hvar endar sú leið?
spyr margur og svar trúarinnar er að gengið sé í ljósi upprisunnar, mót
upprisunni. Það er fyrirheit trúarinnar - sé því enginn gaumur gefxnn er
gengið í köldum skugga, lífið verður hversdagsleg skylduganga, lík daufum
neista sem hrekkur út í myrkrið en ekki sem ljós trúarinnar er lýsir veginn
framundan.
Vegurinn framundan er okkur ókunnur. En Jesús segir ljós sitt skína yfir
öllum. Það veitir sálarró og huggun þegar við nemum staðar um stund á
veginum til að kveðja kæran vin, Jón Magnús Asgeirsson, eða Jón Ma. eins
og hann kaus að nefna sig.
Hann ólst upp í Bólstaðarhlíðinni hér í borg, í húsi sem kallað var
Bræðraborg en það höfðu föðursystkini hans reist um miðjan sjötta áratug
síðustu aldar. Það var öruggt umhverfi og frændur og frænkur í nábýli
hans. Hann var einkabarn foreldra sinna, þeirra hjóna Sigríðar Jónsdóttur,
húsfreyju, og Asgeirs Magnússonar, flugvélstjóra, og var fæddur 10. ágúst
1957. Og sem einkabarn leitaði hann mikið til frændsystkina sinna sem
voru á svipuðu reki og hann. Stundum var ekki laust við hann vildi eiga
þau að systkinum og á góðum stundum kallaði hann þau systur sínar og
bræður. Hann var gersemi Sigríðar og Asgeirs sem vildu veg hans sem
mestan enda hann bráðefnilegur, gjörvulegur, sviphreinn og vel greindur.
Snemma hjálpfús og laðaðist að gamla fólkinu í Bræðraborg sem sá ekki
sólina fyrir drengnum ljúfa.
En Ásgeir dvaldist langdvölum fjarri heimili sínu vegna starfa síns sem
flugvélstjóri, hann var í Afríku, Ameríku og á Grænlandi - og víðar. Líf
föðurins var í launungarfullum fjarska í huga drengsins, fjarlæg lönd urðu
honum hugleikin og hann horfði til þeirra í draumum sínum og síðar átti
hann sjálfur eftir að búa í Ameríku í fimmtán ár.
Móðir hans var honum allt og hún unni honum ákaflega heitt. Sigríður
var glaðlynd kona og ljúf í lund, gestrisin með afbrigðum. Gestum og
gangandi var tekið fagnandi á heimili þeirra Sigríðar og Ásgeirs og árviss
veisluhöld á heimili þeirra eru í minnum höfð fyrir höfðingslund og gleði-
brag.
Jón var ekki hár í loftinu þegar hann tók að létta undir með móður
sinni í ýmsu því er að heimilinu laut. Þetta setti mark sitt á hann alla tíð
því hann var mikill heimilismaður og natinn við allt er því viðkom. Það
23