Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.2012, Page 158

Gunnlaugur A. Jónsson, Háskóla íslands: Ritdómur
Yvonne Sophie Thöne: Liebe zwischen Stadt und Feldt.
Raum und Geschlecht im Hohelied. Lit Verlag.
Berlín 2012.
Hvers vegna skyldu ástarljóð eins og Ljóðaljóðin, sem ekki minnast einu
orði á Guð, vera í Biblíunni? Er hugsanlegt að þau séu samin af konu? Fyrri
spurningin hefur fylgt ljóðunum nánast frá upphafi. Hin síðari er nýrri af
nálinni.
Ung þýsk kona að nafni Yvonne Sophie Thöne hefur sl. tvö vormisseri
(2011 og 2012) kennt stutt námskeið í gamlatestamentisfræðum við
guðfræði- og trúarbragðafræðideild Háskóla Islands með Erasmus-styrk
og við góðan orðstír. I kennslu sinni hefur hún meðal annars fjallað um
myndmálið í Ljóðaljóðunum, enda var hún að vinna að doktorsritgerð um
Ljóðaljóðin.
I desember 2011 lauk Yvonne doktorsprófum sínum við háskólann í
Kassel í Þýskalandi og í maí síðastliðnum var doktorsritgerð hennar gefm
út, mikil að vöxtum og innihaldið áhugavert og um margt nýstárlegt.
Nemendur hennar hér á landi hafa fengið forsmekk af því sem hér er að
finna því að áherslur hennar í ritgerðinni eru um margt þær sömu eða
svipaðar og hún kynnti í vinsælum kennslustundum sínum.
Yvonne er Islandsvinur. Hún á m.a. íslenska hesta og vinátta hennar og
tryggð við ísland kemur í ljós í upphafi ritgerðarinnar þar sem hún notar
eftirfarandi orð Halldórs Laxness sem inngangsorð eða yfirskrift inngangs-
kaflans: „Vitur maður hefur sagt, sá sem fer burt mun aldrei koma aftur;
og það er af því að þegar hann kemur aftur er hann orðinn annar maður
en hann var þegar hann fór.“
Það sem dró Yvonne að Ljóðaljóðunum mun hafa verið orðalagið „hús
móður minnar“ sem kemur aðeins fyrir þar í Gamla testamentinu. Annars
staðar í því mikla ritsafni er jafnan talað um „hús föður“. Áhersla hennar í
ritgerðinni er á rými og kyn og samspilið þar á milli. „Jerúsalemdætur“ eru
áberandi í Ljóðaljóðunum og eru meðal þess sem Yvonne beinir sjónum
156