Ófeigur - 15.08.1948, Qupperneq 104

104
ÓFEIGUR
Yfir landamœrin. .
Það er áreiðanlega samband milli þess að kalla sveita-
fólk og verkamenn á sjó og landi „almúga“ og að bjóða
kjósendum loddarasamkomur, í stað þess að ræða heið-
arlega og alvarlega um almenn þjóðmál á svokölluð-
um stjórnmálafundum. Sú rótgróna fyrirlitning, sem
ætíð hefir falizt í „almúga“heitinu, kemur greinilega
fram í því, þegar þingmenn bjóða upprennandi borg-
urum landsins búktal, eftirhermur, dans og svarta-
dauða, þegar á að búa æskuna undir ábyrgð hins
frjálsa lýðræðisskipulags.
*
Gistivinir á Akureyri telja, að ég geri ranglega mun
á falli Mbl.manna og Framsóknar með bolsivikum. Þetta
stafar af ókunnugleika. Um leið og Ólafur Thors mynd-
aði stjóm sína 1944, flutti ég vantraust á ráðuneytið
með ýtarlegum rökstuðningi. Hefir allur sá ófarnað-
ur, sem þar var spáð, gengið í uppfyllingu. En Her-
mann og Eysteinn voru svo hugfangnir af bolsivikum,
að þeir gáfu þingflokk sínum skipun um að sitja hjá.
Maður í útgáfgustjórn Dags, Bernharð Stefánsson, sat
hjá. Þegar þess er gætt, hve forkólfar Framsóknar
voru sannfærðir um óhæfni Ólafs Thors til að mynda
stjóm, kemur í Ijós, hve náið hefir verið samband leið-
toga flokksins við kommúnista, úr því að óbeitin á ráðu-
neytismynduninni, og sérstaklega stjórnarformannin-
um, gat ekki fengið þá til að gegna þeirri sjálfsögðu
skyldu andófsmanna, að greiða atkvæði með vantrausti.
Þessi hjáseta er svo alvarlegs eðlis, að Framsókn bak-
ar sér með henni ábyrgð á þeirri eyðileggingu, sem bolsi-
vikar hafa í stjórnartíð sinni leitt yfir landið.
#
Sekt þeirra borgara, sem hafa gerzt leiksoppar kom-
múnista, er vitaskuld jafnmikil. En ég tel axarsköft
gamalla ng nýrra andstæðinga vera mér lítt viðkom-
andi. Vantraust mitt á stjórn Ölafs var nægileg og
vel meint bending til hans. En ég hafði varið miklum
tíma og umhyggju til að móta Framsókn sem frjáls-
lyndan og þjóðlegan umbótaflokk. Fyrir mitt tilstilli
hafði flokkurinn tveim sinnum á fjölmennum flokks-
þingum svarið þess dýran eið að vinna móti bolsivik-