Blik - 01.06.1976, Síða 66

stœrsti faktúrufalsari og gjaldeyris-
þjófur landsins. Þessir fimm Flokks-
menn voru efsti maður lista Flokks-
ins viS bæjarstjórnarkosningarnar,
þekktur brauðgerðarmeistari í bæn-
um; í öðru lagi yfirlögregluþjónn-
inn, sem var þá formaður fulltrúa-
ráðs Flokksins; og svo þrír aðrir
minniháttar „spámenn“ úr fulltrúa-
ráðinu. Einn þeirra var bóndi, og af
honum höfðum við hjónin keypt
vatnsblandaða mjólk fyrir nokkrum
árum. Við kærðum blandið það.
Hann var enn í hefndarhug, aldraði
bóndinn.
Fyrsta lota
Fyrsta stefna.
Málsóknin mikla og vörnin sögulega.
Meinsærisfólk!
Mánuði eftir kjördag eða í febr-
úarlokin (1950) bar gesti að garði
í Goðasteini, heimili okkar hjóna.
Stefnuvottarnir í bænum afhentu
konu minni, í fjarveru minni við
skyldustörf, afrit af stefnu, sem hér-
aðsdómslögmaðurinn, skattstj órinn
sjálfur, gaf út f. h. fjármálaráðherra,
sem jafnframt var þingmaður kjör-
dæmisins og formaður hins mektuga
Nýbyggingarráðs ríkisins. Hér skorti
því hvorki háa titla né makt og veldi.
Og ólíklegir voru svona miklir mekt-
armenn og yfirmáta virðulegir borg-
arar til þess að leggja sig niður við
að sverta eða mannskemma smá-
borgara þjóðfélagsins eins og aum-
ustu „barnafræðara“ og „hugsjóna-
angurgapa“. Já, héraðsdómslögmað-
urinn var enginn annar en sjálfur
skattstj órinn í bænum, virðulegur
embættismaður ríkisins, sem veitt
hafði f j ármálaráðherranum alla
fræðslu um „skattsvik“ mín. Það
vitnaðist síðar, og þau bréf færðu
að lesa bráðum.
I stefnunni var fullyrt, að ég hefði
sagt á bæjarmálafundinum, að fjár-
málaráðherra, bréfritarinn, stefnand-
inn sjálfur, vœri talinn vera stœrsti
faktúrufalsari og gjaldeyrisþjófur
landsins. Ég fullyrti hins vegar fyrir
rétti, að ég hefði sagt, að hann hefði
verið sakaður um að vera o. s. frv.
Hér stóð hnífurinn í kúnni.
Eg mætti ekki á sáttanefndarfund-
inum til þess að gefa til kynna, að
engar sættir eða um málamiðlun yrði
að ræða af minni hálfu. Mál þetta
skyldi fá að ganga sér til húðar eins
og til þess var stofnað. Þar með
hlaut málið að fara fyrir bæjarþing
Vestmannaeyja. - Mér var svo stefnt
fyrir þá virðulegu stofnun einhvern
næsta dag.
Þá þurfti ég að taka ákvörðun:
Atti ég að ráða mér málafærslu-
mann mér til varnar og sóknar í
málastappi þessu? - Nei, það gat ég
ekki. Eg hafði engin efni á því. Ég
þóttist þekkja vel „allt mitt heima-
fólk“, líka á sviði hins lögfræðilega
réttlætis í bæjarfélaginu, - þekkja
réttarfarið. Ég vissi fyrirfram, aS ég
yrði dæmdur til að greiða sektir og
málskostnað, enda þótt stefnandinn
ætti algjörlega upptökin að málaferl-
um þessum og hefði brotið á mér
gildandi landslög, sjálfur ráðherr-
64
BLIK