Studia Islandica - 01.06.1981, Síða 128

126
Skjótt þykki mér mart skipask kunna. 81
Skpmm er óhófs ævi. 20-23, 36
Svá ergisk hverr sem eldisk. 50
Svá gerir opt vándr maðr, at hann bregðr því pðrum, er hann veit á
sjálfan sik. 105
Svá skal bpl bœta, at bíða annat meira. 77-8
Tekr þú af inum góða dœmi til góðra verka. 56, 86
Trautt kalla’k þann valda er varar. 37
Trú þú engum svá vel, at þú trúir eigi bezt sjálfum þér. 80
Tunga er hpfuðs bani. 110
Unnins vítis dyli engi maðr, ef veit á sik sakir. 38
Upp at hefja sómir þér eigi vel meiri iðn en þú megir. 31
Upp skal gefa jarli eina spk. 38
Vant er við vándum at sjá. 60
Veit eigi, hvar óskytja pr geigar. 52
Veldrat sá er (varar) varir. 36-7
Vér megum þess opt iðrask, at vér erum of málgir ... 39
Verðr hverr með sjálfum sér lengst at fara. 19
Verðr mjpk mprgu sinni, þat’s minnst varir sjálfan. 74
Verðr þat er varir, ok svá hitt er eigi varir. 74
Vinr er sá annars, er ills varnar. 67, 73-4
Vinr es sá er vpmuð býðr. 73—4
Þá er pðrum vá fyrir durum, er pðmm er inn um komit. 76
Þá veit þat, er reynt er. 87
Þat eina er veslum til vilnaðar at vita sinn hlut fyrr en síðar. 78
Þat er hverjum boðit at lengja líf sitt meðan hann má. 49
Þat er hverjum manni boðit at leita sér lífs. 49
Þat er undarliga gprt at tala sneyðiliga til saklausra manna. 106
Þat varð tamast, sem i œskunni hafði numit. 82-3
Þeir eru fæstir, er sik kenna. 41
Þeir hryggjask eigi af jpfnum spkum, sá er grætr af erfiði ok hinn er
þyngðr er af líkamligum sárleika. 44
Þrek manns reynir bæði vápn ok rekkja. 88
Þrætta né þjarka skaltu eigi við þér meiri mann eða þinn líka. 30
Þú gefr sjálf raun hver þú ert. 87
Þú munt sjálfr gefa þér raun, hverr þú ert. 87
Þung er sú hpnd sjálfri sér ok maklig afhpggs, er hon vegr sparliga. 32
Þungt er at bíða ellina ok sjónleysit. 119
Þpgn er vizku tákn, en mælgi heimsku mark. 84