Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2020, Blaðsíða 132

SYNDAUPPGJÖR Í SKÁLDSÖGUNNI ÉG MAN ÞIG ...
137
uppgjöri við sára reynslu. ef hún neitaði sér um að takast á við
vandamálin í vökuástandi var ekkert óeðlilegt við það að þau bryt-
ust fram í draumum hennar“ (180).
Þótt Freyr sé glöggur á vanda Védísar og viti að besta geðræna úrlausnin sé
að létta á samviskunni þá fer hann sjálfur eins að og bælir sektarkenndina.
Þrátt fyrir ítrekuð skilaboð frá Benna um að hann eigi að segja satt þá
ýmist bælir Freyr alla sektarkennd eða réttlætir að játning myndi engu breyta
nema að koma sér í vandræði – þar til hann sjálfur heyrir og sér Benna í kjöl-
far mikilla rafmagnstruflana og óskýranlegra ummerkja umgangs, og eltir
son sinn þar til hann hverfur. Mest áhrif hefur þó símaupptaka sem Freyr
tekur á göngunum frá skrifstofunni sinni, en á henni heyrir hann son sinn
segja: „Segðu satt. Þá muntu finna mig, pabbi“ (258).
Freyr lætur þó ekki til skarar skríða fyrr en hann telur sig þurfa að velja á
milli lífs og dauða, ákveða hvort hann vill „vera eða vera ekki“, svo vitnað sé í
Hamlet prins. Yrsa sýnir í sögu sinni að það er ekkert auðvelt að gangast við
syndum sínum – jafnvel þótt maður horfist í augu við dauðann. Þrátt fyrir að
Freyr reynist svo glöggur í að ráða fram úr annarlegu boðkerfi Bernódusar,
með liðsinni Dagnýjar, að dapurleg saga og afdrif drengsins liggi á endanum
ljós fyrir í megindráttum, þá vefst fyrir honum að hlýða beiðni sonar síns um
að segja sannleikann.
Þegar hann mætir sínum memento mori við höfnina undir grænlýstum
norðurljósahimni efast hann ekki lengur. Gleðisnauður hlátur, sprottinn
af illkvittni eða ánægju yfir óförum annarra, egnir Frey niður að bát sem
stendur á búkkum í höfninni. Freyr telur vera fráleitt að Benni geti orðið
illvígur, sér hættulegur, en finnst hann vera sáttur við að deyja, ef svo væri.
Ljóst virðist þó að hans hefði beðið svipaður dauði og Benna ef hann hefði
fylgt illgirnislegri barnsröddinni sem býður honum í feluleik. Hann er við
það að losa kirfilega bundinn hlera sem lokar lestarlúgunni þegar hann áttar
sig á að hláturinn kemur innan úr rammlokuðum skipsskrokknum og hættir
við. „Opnaðu“, segir þá barnsröddin sem minnir ekkert á Benna, og býður
honum ítrekað að koma í feluleik á meðan búkkarnir undir bátnum hristast
undir honum. Freyr ákveður aftur á móti að játa syndir sínar fyrir Söru, og
athuga nánar öll málsgögn sem þau geymdu.
um leið og Freyr er ákveðinn í að lifa fylgir hann því eftir þótt honum sé
ljós eigin sekt: enn ein stolin stund hans með Lífi, holdgervingi syndarinnar,
kostaði son hans lífið. eftir að hafa treyst Söru fyrir þeirri óbærilegu stað-
reynd að framhjáhald hans og yfirhylming hafi átt þátt í hvarfi sonar þeirra