Úrval - 01.02.1944, Síða 24

22
TJRVALi
,,tilkynningum“ hans, og banka-
umboðsmenn könnuðust við
seðlana, sem fundust heima hjá
honum. Þar til fengnir kunn-
áttumenn lýstu því yfir, að
lokinni athugun, að efnið í stiga-
garminum, sem notaður hafði
verið, hefði verið tekið úr þilj-
um í ruslakompu í húsi Haupt-
manns, og sumt keypt hjá eldi-
viðarsala, sem hann verzlaði
við. Meitillinn reyndist vera
með sama verksmiðjumerki og
önnur verkfæri, sem fundust á
heimili Hauptmanns, — en þar
vantaði meitil. Þrátt fyrir þess-
ar sannanir leiddi Hauptmann
fram vitni, sem báru það, að
hann hefði verið langt frá heim-
ili Lindbergs þetta kvöld, —
og var kona Hauptmanns eitt
þessara vitna.
Kviðdómurinn, — en í hon-
um sátu 8 karlmenn og 4 kon-
ur, dæmdu hann sekan, og neit-
aði að taka til greina umsókn
um náðun.
Margt óvænt kom fram við
yfirheyrslurnar. — Hauptmann
var varinn af hinni mestu
hörku, og fregnir af réttarhöld-
unum fylltu síður stórblaðanna.
Þegar verjanda Hauptmanns
þótti sér ekki ávinnast svo mikið
í réttinum, sem hann ætlaðist
til, greip hann til þess örþrifa-
ráðs, að flytja í útvarp ávarp
til þjóðarinnar, þar sem hann
lýsti yfir sakleysi Hauptmanns.
Hann var þó dæmdur til líf-
láts í rafmagnsstólnum hinn 18.
marz 1935, — en dóminum var
frestað, af ýmsum ástæðum, til
næsta vors.
Þegar Hauptmann kom inn í
aftökuherbergið, var hann ná-
bleikur, nánast gulur í framan.
Hann litaðist um í herberginu,
kom auga á rafmagnsstólinn, og
tók á rás að honum. Hann
greip um stólbríkurnar og flýtti
sér að setjast í hann. Tilraun
gerði hann til að brosa um leið.
Varðmennirnir settu nú á
hann grímuna og þegar klukk-
an var 8,44 f. h. var straumn-
um hleypt í stólinn. Þremur og
hálfri mínútu síðar úrskurðuðu
læknarnir, að lokinni skoðun,
að Hauptmann væri látinn.
Þannig lauk hinum mikla
Lindbergs-harmleik.