Úrval - 01.02.1944, Side 113

Úrval - 01.02.1944, Side 113
ÉG SJÁLFUR Á JÖRÐINNI 1H að líf mitt. Fyrir mörg'um ár- um, þegar ég vann í nafni iðni og framfara og svo framvegis, keypti ég litla ferðaritvél, spá- nýja fyrir sextíu og fimm doll- ara. (Og það er óumræðilega mikil upphæð fyrir fátækan mann.) I fyrstu var þessi vél mér framandi og mér gramdist skröltið í henni þegar ég var að nota hana; á nóttinni var þetta skrölt óbærilega ömurlegt. Það var framar öllu ímynd þagnar sem margfölduð hefir verið þúsund sinnum, ef slíkt væri hægt. En eftir eitt eða tvö ár fór mér að þykja vænt um vélina, á sama hátt og góðum píanó- leikara, sem ann hljómlist, þyk- ir vænt um píanóið sitt. Ég hafði aldrei fyrir því að hreinsa vélina, og hversu ákaft sem ég hamraði á hana, lét hún ekk- ert á sjá. Ég bar mikla virð- ingu fyrir henni. Og svo einu sinni, í vonleys- iskasti, setti ég þessa litlu vél í kassann og fór með hana inn í bæ. Ég skildi hana eftir hjá veðlánara, og kom út aftur með fimmtán dollara. Ég var orðinn þreyttur á fátæktinni. Ég fór fyrst til skóburstara og lét bursta skó mína. Þegar skóburstari burstar skóna mina læt ég hann setjast í stólinn og ég krýp niður og bursta skóna hans. Það veitir æfingu og reynslu í auðmýkt. Því næst fór ég í bíó. Ég sat á meðal fólks til að sjá sjálf- an mig með augum Holly- wood. Ég sat og lét mig dreyma og horfði á andlit á fögrum konum. Næst fór ég á veitinga- hús og settist við borð og bað um alla þá rétti, sem mér gat til hugar komið að mig langaði í. Ég át fyrir tvo dollara. Þjónninn hélt að ég væri ruglað- ur í kollinum, en ég sagði honum að allt væri í lagi. Ég gaf honum þjórfé. Því næst fór ég út í bæ aftur og lagði leið mína um dimmu götumar, götumar þar sem kvenfólkið er. Ég var orðinn þreyttur á fátæktinni. Ég veðsetti ritvélina mína og fór að eyða peningum. Enginn, jafnvel ekki mestu rit- höfundar, geta haldið áfram að vera fátækir dag eftir dag, ár eftir ár. Að því getur komið að þeir hljóta að bölva hstinni. Það gerði ég. Eftir viku rann af mér vím- an. Eftir mánuð var hún alveg mnnin af mér og ég fór
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.