Úrval - 01.02.1944, Síða 113

Úrval - 01.02.1944, Síða 113
ÉG SJÁLFUR Á JÖRÐINNI 1H að líf mitt. Fyrir mörg'um ár- um, þegar ég vann í nafni iðni og framfara og svo framvegis, keypti ég litla ferðaritvél, spá- nýja fyrir sextíu og fimm doll- ara. (Og það er óumræðilega mikil upphæð fyrir fátækan mann.) I fyrstu var þessi vél mér framandi og mér gramdist skröltið í henni þegar ég var að nota hana; á nóttinni var þetta skrölt óbærilega ömurlegt. Það var framar öllu ímynd þagnar sem margfölduð hefir verið þúsund sinnum, ef slíkt væri hægt. En eftir eitt eða tvö ár fór mér að þykja vænt um vélina, á sama hátt og góðum píanó- leikara, sem ann hljómlist, þyk- ir vænt um píanóið sitt. Ég hafði aldrei fyrir því að hreinsa vélina, og hversu ákaft sem ég hamraði á hana, lét hún ekk- ert á sjá. Ég bar mikla virð- ingu fyrir henni. Og svo einu sinni, í vonleys- iskasti, setti ég þessa litlu vél í kassann og fór með hana inn í bæ. Ég skildi hana eftir hjá veðlánara, og kom út aftur með fimmtán dollara. Ég var orðinn þreyttur á fátæktinni. Ég fór fyrst til skóburstara og lét bursta skó mína. Þegar skóburstari burstar skóna mina læt ég hann setjast í stólinn og ég krýp niður og bursta skóna hans. Það veitir æfingu og reynslu í auðmýkt. Því næst fór ég í bíó. Ég sat á meðal fólks til að sjá sjálf- an mig með augum Holly- wood. Ég sat og lét mig dreyma og horfði á andlit á fögrum konum. Næst fór ég á veitinga- hús og settist við borð og bað um alla þá rétti, sem mér gat til hugar komið að mig langaði í. Ég át fyrir tvo dollara. Þjónninn hélt að ég væri ruglað- ur í kollinum, en ég sagði honum að allt væri í lagi. Ég gaf honum þjórfé. Því næst fór ég út í bæ aftur og lagði leið mína um dimmu götumar, götumar þar sem kvenfólkið er. Ég var orðinn þreyttur á fátæktinni. Ég veðsetti ritvélina mína og fór að eyða peningum. Enginn, jafnvel ekki mestu rit- höfundar, geta haldið áfram að vera fátækir dag eftir dag, ár eftir ár. Að því getur komið að þeir hljóta að bölva hstinni. Það gerði ég. Eftir viku rann af mér vím- an. Eftir mánuð var hún alveg mnnin af mér og ég fór
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.