Úrval - 01.02.1944, Side 94

92
ÚRVAL
að Bedúínarnir megi reika um
landið með hjarðir sínar að eigin
vild, verða aðrir ferðamenn að
leita samþykkis konungs, og
getur hann þá fylgzt með ferð-
um þeirra með aðstoð umboðs-
íhanna sinna (sheika). Að
stjórna landi eins og Arabíu,
krefst mikils af stjórnanda þess.
Eftir að hafa lesið í kóraninum í
eina klukkustund á hverjum
morgni fyrir dögun, og verið
viðstaddur morgunbænina, tek-
ur konungurinn sér bað upp úr
rósavatni, sem hann er sérlega
hrifinn af eins og flestir göfug-
ir Arabar. Síðan er honum fært
kaffi og te. Eftir morgunverð
kallar hann fyrir sig ráðherra
sína, einn og einn í senn, til þess
að grennslast eftir, hvað skeð
hafi síðan daginn áður. Þessar
skýrslur varða allt mögulegt,
allt frá uppreisn, sem brotizt
hefir út í norðurhluta landsins,
til þess ef bíll hefir setið fastur
í leirnum á leið sinni til Riad.
Við hirðina starfa nú þrír
túlkar, sem stöðugt hlusta á er-
lendar fréttir, þýða þær og
flytja konunginum á vissum
tímum dagsins. Þar sem kon-
ungurinn er sjálfur rnjög fær
hernaðarsérfræðingur, skilur
hann ef til vill oft hemaðar-
stöðuna betur en margur emb-
ættismaður í Washington. Haxm
hallast að þeirri skoðun, að
stríðið endi á næsta ári (1944)
sigri Bandamanna.
Arabar telja tímann frá sól-
aruppkomu, en ekki frá mið-
nætti. Kl. 3, eða fjórum stund-
um eftir að hann rís úr rekkju,
hefir konungurinn lokið venju-
legum stjórnarstörfum, og er þá
aftur fært te og kaffi. Arabisku
kaffi, mikið krydduðu og ósætu,
er smáhellt í bolla á stærð við
vínstaup. Teið er sætt og drukk-
íð úr háum glösum. Um það
leyti, sem konimgurinn hefir
iokið þessari síðari kaffi- og te-
drykkju, eru þeir, sem ætla að
fá áheyrn hans, tilbúnir.
Við bænagerðina um nón-bil-
ið, sem haldin er opinberlega,
leggur konungurinn oft út af
einhverjum texta í kóraninum.
Ein af uppáhalds-greinum hans
í kóraninum er þar sem spámað-
urinn segir, að sumir menn þurfi
að fara í hreinsunareldinn, þrátt
fyrir dyggðir sínar, en aðrir
komist til himnaríkis, þrátt fyr-
ir misgerðir sínar. „Það, sem
spámaðurinn á við með þessu,“
segir konungurinn, ,,er það, að
þar sem góðir menn freistast
oft til að verða hrokafullir, þá