Úrval - 01.02.1947, Side 26

Úrval - 01.02.1947, Side 26
24 tjRVAL hefði hann alizt upp meðal apa, hefði hann aldrei lært að ganga uppréttur, Leikir apans voru einnig að mörgu leyti líkir og hjá börn- um, en það var þó ekki dreng- urinn, sem gaf honum fordæm- ið, því að apinn hafði venjulega ráð fyrir þeim báðum, þar sem hann var sterkari og fljótari að færa sig úr stað. Eins og börnum er títt, þótti apanum gaman að missa hluti og láta rétta sér þá aftur, og honum var mjög tamt að nota fæturna við leiki sína. Honum þótti gaman að draga teppi eða dregil á eftir sér í stórum hring, og horfði þá aftur fyrir sig, á það sem hann dró. Hann brosti ánægjulega þegar móðan frá andardrætti hans settist á rúou og krotaði þá á rúðuna, rétt eins og börn gera. Þegar hann var kominn í rúmið á kvöldin, lék hann sér að því að draga sængina upp yfir höfuðið og gægjast svo út undan henni. Honum þótti gaman að láta drenginn eða börn, sem komu í heimsókn, elta sig, og þegar hann hafði falið sig á bak við einhvern hlut, kíkti hann á þá, sem eltu hann. Ef sá sem elti apann ætlaði að ná honum, hljóp hann í hinn enda herbergisins til þess að halda leiknum áfram. Þessi eltingaleikur breyttist oft þann- ig, að sá sem elti reyndi að koma þeim, sem eltur var, íopna skjöldu og gera hann þannig forviða. Ef drengurinn byrjaði slíkan leik, fór hann á bak við eitthvað, þar sem hann gat fal- ið sig, gægðist síðan fram und- an og hóaði í apann. Þegar þeir voru tveir saman, gekk ekki á. öðru en leikjum og ærslum, en væri annar tekinn, hætti hinn. Þegar sjónskerpa apans og drengsins voru rannsökuð, kom. í ljós, að apanum var illa við sterka birtu, en hann var fljót- ari að taka eftir hverri smá hreyfingu í kringum sig. Hon- um þótti, eins og börnum, mjög gaman að myndabókum, eink- um litmyndum eða myndum, sem voru skýrt greindar með línum, sem dregnar voru kringum þær. Hann reyndi að ná hlutunum, sem myndimar sýndu, og þegar hann sá mynd af kextegund, sem honum þótti góð, teigði hann varirnar niður á myndina. Heyrn hans var mjög skörp, sérstaklega heyrði hann vel dauf og ógreinileg hljóð. Viðbragðsflýtir hans við
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.