Úrval - 01.02.1947, Page 26

Úrval - 01.02.1947, Page 26
24 tjRVAL hefði hann alizt upp meðal apa, hefði hann aldrei lært að ganga uppréttur, Leikir apans voru einnig að mörgu leyti líkir og hjá börn- um, en það var þó ekki dreng- urinn, sem gaf honum fordæm- ið, því að apinn hafði venjulega ráð fyrir þeim báðum, þar sem hann var sterkari og fljótari að færa sig úr stað. Eins og börnum er títt, þótti apanum gaman að missa hluti og láta rétta sér þá aftur, og honum var mjög tamt að nota fæturna við leiki sína. Honum þótti gaman að draga teppi eða dregil á eftir sér í stórum hring, og horfði þá aftur fyrir sig, á það sem hann dró. Hann brosti ánægjulega þegar móðan frá andardrætti hans settist á rúou og krotaði þá á rúðuna, rétt eins og börn gera. Þegar hann var kominn í rúmið á kvöldin, lék hann sér að því að draga sængina upp yfir höfuðið og gægjast svo út undan henni. Honum þótti gaman að láta drenginn eða börn, sem komu í heimsókn, elta sig, og þegar hann hafði falið sig á bak við einhvern hlut, kíkti hann á þá, sem eltu hann. Ef sá sem elti apann ætlaði að ná honum, hljóp hann í hinn enda herbergisins til þess að halda leiknum áfram. Þessi eltingaleikur breyttist oft þann- ig, að sá sem elti reyndi að koma þeim, sem eltur var, íopna skjöldu og gera hann þannig forviða. Ef drengurinn byrjaði slíkan leik, fór hann á bak við eitthvað, þar sem hann gat fal- ið sig, gægðist síðan fram und- an og hóaði í apann. Þegar þeir voru tveir saman, gekk ekki á. öðru en leikjum og ærslum, en væri annar tekinn, hætti hinn. Þegar sjónskerpa apans og drengsins voru rannsökuð, kom. í ljós, að apanum var illa við sterka birtu, en hann var fljót- ari að taka eftir hverri smá hreyfingu í kringum sig. Hon- um þótti, eins og börnum, mjög gaman að myndabókum, eink- um litmyndum eða myndum, sem voru skýrt greindar með línum, sem dregnar voru kringum þær. Hann reyndi að ná hlutunum, sem myndimar sýndu, og þegar hann sá mynd af kextegund, sem honum þótti góð, teigði hann varirnar niður á myndina. Heyrn hans var mjög skörp, sérstaklega heyrði hann vel dauf og ógreinileg hljóð. Viðbragðsflýtir hans við
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.