Úrval - 01.06.1948, Síða 30

28
ÚRVAL
þarfir. Bandaríkjaþjóðin er
sennilega sterkari, heilbrigðari
og hamingusamari þjóð með nú-
verandi fólksfjölda — 140 mil-
jónum — heldur en hún verður,
þegar hún er orðin 200 miljónir.
Athuganir P. K. Whelptons,
starfsmanns hjá Scrippsstofn-
uninni til rannsóknar á áhrifum
fólksfjölgunar, benda til, að
afkoman mundi vera enn betri,
ef við værum aðeins 100 mil-
jónir. Við myndum öll verða að-
njótandi betra húsnæðis, fatn-
aðar, atvinnu, læknishjálpar,
menntunar og fæðis.
Önnur spurning, sem vakna
mundi í hugum flestra Ame-
ríkumanna, snertir hjálpar-
starfsemina. Bandaríkin hjálpa
nú til að fæða mikinn hluta
af íbúum jarðarinnar, þar á
meðal þjóðir, sem eru of fjöl-
mennar eins og t.d. Kínverjar.
Samt var ameríski Rauði kross-
inn hættur matvælagjöfum í
Kína, þegar hungursneyð ríkti,
fyrir stríð, því að reynslan
sýndi, að afleiðingin var ör
fólksf jölgun, sem aftur leiddi til
hungursneyðar, almennari og
víðtækari en fyrr.
„Síðasta hungursneyð okkar
mistókst," sagði indverskur
kaupmaður. „Aðeins þrjár eða
fjórar miljónir féllu, en það
nægir enganveginn til að vega
upp á móti hinni alltof háu fæð-
ingartölu. Og afleiðingin verður
sú, að matvælaskortur verður
aftur næsta ár.“
En nú mun einhver spyrja:
„Eru þá matvælagjafir til of
fjölmennra þjóða ekki hefndar-
gjöf?“
í einkasamtölum svara sumir
sérfræðingar þessari spurningu
játandi, en veigra sér við að
láta það uppi opinberlega af til-
finningaástæðum. Aðrir segja,
að hjálp til Evrópu muni hafa
varanleg áhrif til góðs, en til
Asíulanda því aðeins, að eitt-
hvað sé jafnframt gert til
lausnar vandamálinu, sem er
hin raunverulega grundvallar-
orsök: offjölgun fólksins.
Er þá engin leið út úr ógöng-
unum?
Eina leiðin er, að dómi sér-
fræðinga, takmörkun barnsfæð-
inga. En hvernig verður unnt að
koma henni á nógu snemma?
Á löngum tíma dregur iðn-
þróunin úr fólksfjölguninni;
sama máli gegnir um vöxt
borga. Einnig betri lífskjör, sem
skapa auknar þarfir og þá um
leið aukinn kostnað við uppeldi
barna. Svo og aukin menntun.