Úrval - 01.06.1948, Blaðsíða 41

LÆKNIR I THULE
39
annað en láta sér þykja eins
vænt um þau og sín eigin börn.
Það var ótrúlegt, hve margir
komu í heimsókn, einkum á
sunnudögum. Fyrst kom fólkið
á öllum tímum dags og oft með
smábörn með sér. Ég hætti á að
skapa mér óvinsældir með því
að fastsetja ákveðinn heim-
sóknartíma og banna gestum
að koma með ungböm vegna
smithættu. En eftir að prest-
urinn hafði skýrt frá ástæð-
unni til breytingarinnar einn
sunnudag eftir messu, bar ekki
á neinni óánægju.
Auðvitað voru hvorki sæl-
gætisbúðir, ávaxtabúðir eða
blómabúðir fyrir utan litla
timbursjúkrahúsið í Thule, en
gestirnir komu alltaf með eitt-
hvað handa sjúklingunum, ný-
skotinn fugl, auðvitað hráan,
krækling, ný rjúpnafóörn, soðið
tófulæri, frosin andaregg, sels-
augu eða bara selskjöt. Þessar
gjafir komu að góðu gagni og
hjálpuðu mér í viðleitni minni
til að útvega eins mikið af nýrri,
náttúrulegri fæðu og unnt var.
Það er gaman þegar sjúklingur
kemur í lækniserindum. Hann
kemur inn í læknisstofuna, segir
,,góðan daginn“, sezt niður og
fer að tala um veiði sína frá því
við hittumst síðast. Hann fær
kannski glas af öli eða bolla
af kaffi, en hann lætur ekkert
uppi um það, hvort hann er í
venjulegri heimsókn — en sú
er oft reyndin — eða hvort
hann þarfnast læknis. Svo
stendur hann upp og segist
þurfa að fara, en getur þess um
leið, að hann sé nú raunar
veikur af hinu eða þessu og
þurfi kannski læknishjálpar við.
Yfirleitt komu margir til
vitjunar, einkum vegna minni-
háttar meiðsla eða til að láta
draga úr sér tönn. Flestir höfðu
góðar tennur, en endajaxla
þurfti að taka úr mörgum.
Sjúklingurinn sezt þá rólegur
í venjulegan stól og tönnin er
tekin án deyfingar, en Græn-
lendingar eru mér sammála um,
að deyfing sé óþörf. Laun mín
eru venjulega þakklátt fegins-
bros.
Mikilvægur þáttur í læknis-
störfum mínum eru vitjanir á
heimilunum. Að utan líkjast
húsin öil ferhyrndum moldar-
hrauk með mjórri álmu út úr.
Þessi álma er fjögra til átta
metra löng. Á enda hennar eru
dyr, sem maður skríður í gegn-
um og síðan eftir löngum gangi
inn í sjálft húsið. Húsið er að-