Úrval - 01.06.1948, Side 101

SJÁLFSÆVISAGA MANNSINS
99
saemma á ævi minni. Meðan ég
var jurtaæta, sat hann um hóp
minn, drap þá, sem drógust aft-
ur úr, svo og börn, eins og enn
á sér stað í Indlandi. Þegar ég
var orðin veiðimaður, hef ég og
úlfurinn búið við eins konar
vopnaðan frið; hvorugur þorði
í hinn.
Ég veit ekki, hvar næsta spor-
ið var stigið. Ég býst við, að
það hafi verið í einhverju af
heitu löndunum, því að í norð-
lægari skógum var úlfurinn
stærri og hættulegri en sunn-
ar. Norður í eikarskógunum
réðst hann stundum á rnig. En
í frumskógunum var hann smá-
vaxnari, og lagði á flótta, þegar
hann sá mig.
Þegar ég hafði fundið upp
bogann, gat ég aflað mér nóg
af kjöti, og ef til vill drap ég
svo mikið af veiðidýrum, að
úlfurinn fór að svelta. Hann
fór að skríða nær bálinu á kvöld-
in og ég heyrði hann bryðja
beinin, sem ég hafði hent. Síðan
gerðist hann djarfari og fór að
koma á daginn, til þess að leita
sér að æti í ruðunum. Ég gaf
honum kindarhaus og innýfli.
Hann var þó alltaf var um sig
og kom aldrei alveg til mín.
Fyrir kom líka, að ég fann
úlfsunga í skóginum og bar
hann heim. Hann lék sér við
börnin um stund. En þegar hann
stálpaðist, kom grimdarglampi
í augu hans og hann hvarf í
hóp úlfanna, sem hringsóluðu
kringum bálið í rökkrinu. En
slíkur úlfur varð öðruvísi en
hinir. Hann skreið nær bálinu
en hinir, og hann mundi eftir
börnunum, sem höfðu kjassað
hann.
Með tímanum fóru þessir
gráu svipir í rökkrinu að endur-
gjalda mér ruðurnar, sem ég
kastaði til þeirra. Þeir ráku upp
ýlfur á næturnar, ef týgrisdýr
voru í nánd. Þeir eltu veiði-
hópa mína, til þess að eta leif-
arnar af bráðinni. Brátt fóru
þeir að taka þátt í veiðunum
með mér; þeir þefuðu bráðina
uppi, eltu hana og hjálpuðu
mér til að vinna á henni,
Þannig urðum við æ sam-
rýmdari, eftir því, sem samhjálp
okkar óx. Loks kom að því, að
úlfurinn varð varðhundur minn
og vinur — og skreið en nær
eldinum. (Og enn liggur hann
hjá eldinum og sperrir eyrun,
ef hann heyrir óvænt hljóð —
og þegar hann telur, að það sé
aðeins drengurinn í næstu íbúð
að koma heirn — sofnar hann