Úrval - 01.12.1956, Side 39

FÆÐING FYRIR TlMANN
37
sagði Carey lágt og átti bágt
með að halda aftur af tárunum.
Eftir fárra mínútna öndunar-
æfingar til viðbótar voru litlu
rifin farin að lyftast og hníga
sjálfkrafa.
,,Ég hefði getað skrifað
dánarvottorðið hans,“ sagði
Robertson. „En ég fann, að enn
var eitthvað eftir. Raunveru-
lega var hann andvana í þrjár
mínútur. Ef hann lifir þetta
af, held ég að honum sé borg-
ið.“
Róbert var þriggja mánaða
þegar Carey hjúkrunarkona
lagði hann í fang móður hans í
fyrsta skipti. Hann var þá 10
merkur og 45 sm langur — og
klæddur til þess að fara heim.
Róbert fálmaði með annarri
hendinni upp í opinn munninn
og gaf frá sér ánægjuhljóð.
Fæturnir tifuðu ótt.
„Gætið þess að hafa lítið gat á
túttunni hans,“ sagði Carey við
móðurina. „Hann tekur mynd-
arlega til matar síns, en hann
hefur gott af því að hafa dálít-
ið íyrir matnum.“ Svo sneri hún
sér að Róbert. „Vertu sæll, Ró-
bert,“ sagði hún og það var
söknuður í rómnum. „Eg vona
að þú gleymir mér ekki alveg
strax.“
Vafasamur ávinningur.
Þjóðkunnur bændaöldungur og g-leðimaður mikill var eitt sinn
á ferð í áætiunarbíl með mörgu fólki. 1 bílnum var rnaður, sem
mjög hafði gengið fram fyrir skjöldu í baráttunni við Bakkus
konung. Barst talið í bílnum að áfengismálum og fór þessi fjand-
maður Bakkusar mörgum orðum um skaðsemi áfengis fyrir líf
og heilsu þeirra, sem neyttu þess.
„Ég skal nefna ykkur dæmi,“ sagði hann. „Húsráðandi varð
fyrir svo miklum rottugangi i húsi sínu, að til stórtjóns var.
Hann hafði frétt, að rottur væru sólgnar í áfengi og kvöld eitt
setti hann stóra skál fulla af áfengi á mitt kjallaragólfið hjá
sér. Um morguninn þegar hann kom niður lá allur rottuskarinn
umhverfis skálina bjargarlaus af ölæði, og þar gekk hann af
þeim öllum dauðum — nema einni, sem hafði haft vit á að
bragða ekki áfengið. Hún lifði áfram góðu lífi í húsinu og lifir
víst enn.“
„Já, — og öllum til óþurftar," sagði bændaöldungurinn og
lagði áherzlu á orðin.