Úrval - 01.12.1956, Blaðsíða 79

MÆÐRAVELDI Á INDLANDI
7T
úti, jafnvel þær fátækustu; auk
þess kæra atvinnurekendur sig
ekki um að hafa þær áfram, því
að þeir verða að hækka við þær
launin eftir þriggja ára starf.
Þá er betra að taka nýjar, sem
sætta sig við byrjunarlaun. —
Eftir stríðið fengu Ameríku-
menn háskólann í Tokío til að
opna dyr sínar fyrir konum, og
allmargar stúlkur láta innrita
sig í háskólann, en þær ljúka
sjaldan námi, því að erfitt er
fyrir þær að fá stöðu að afloknu
prófi.
Chie Nakane hlýtur því að
hafa átt framsýna og hleypi-
dómalausa foreldra.
Chie Nakane brosir. Sei sei,
nei, ég hef oft orðið að hlusta
á hið gamalkunna orðtak, sem
alltaf er viðhaft um stúlku, sem
er námfús í Japan: það er synd
að hún skuli ekki vera drengur.
Nei, foreldrar mínir voru ekki
beinlínis ánægðir yfir því, að ég
skyldi vilja halda áfram námi
og fara í háskóla. En inntöku-
próf í háskólann eru erfið, og
þau vonuðu að ég félli. Þau vildu
mér vel, og óttuðust að ég mundi
ekki giftast. Japanskar konur
giftast ungar, einmitt á þeim
aldri þegar háskólanám byrjar.
Dragi þær það, verður kannski
ekki svo auðvelt að finna sér
heppilegan mann. Og svo vilja
japanskir karlmenn helzt ekki
giftast stúlkum, sem eru mennt-
aðar og vita of mikið. Ég stóðst
inntökuprófið og foreldrar mínir
lofuðu mér að fara í háskólann,
en jafnframt héldu þau áfram
að leita að hentugum eiginmanni
handa mér. Það kann að hljóma
undarlega í eyrum Vesturlanda-
manna, en í Japan er það enn
svo, að þau hjónabönd lánast
bezt sem foreldrarnir stofna til,
það er að segja ef það eru góðir
foreldrar, sem í vali sínu láta
ekki stjórnast af annarlegum til.
gangi. Japanskar stúlkur eru
enn svo óvanar að umgangast
karlmenn, að þeim hættir til að
steypa sér fyrirhyggjulaust út
í hjónabandið, ef þær fá að ráða.
Foreldrarnir hafa meiri reynslu,
og þessvegna eru þeir dómbær-
ari um það hverjir séu heppi-
legir eiginmenn fyrir dætur
þeirra. En nú hafa foreldrar
mínir gefist upp. Ég er aðstoð-
armaður með föst laun við
stofnun fyrir austurlenzkar
mannfræðirannsóknir í Tokio,
og þegar ég hef gefið út bók
mína um mæðraveldi í Indlandi
öðlast ég rétt til prófessors-
stöðu. Þau eru því ekki lengur
óróleg mín vegna.
Af þessum orðum Chie Na-
kane um japönsk hjónabönd
virðist mega ráða, að hún sé
ekki mjög áfjáð í að giftast í
heimalandi sínu. I Japan er kon-
an alltaf manni sínum undir-
gefin. Maðurinn breytir í engu
venjum sínum þegar hann kvæn.
ist, hann sinnir áfram hugðar-
efnum sínum, umgengst áfram
vini sína og fer og kemur eins
og honum lízt. En konan verð-
ur að gjörbreyta lífsvenjum sín-