Úrval - 01.01.1970, Síða 51

MOBY DICK BATT ENDI Á FERIL . . .
Nokkurn skugga bar þó á alla
þessa sælu. Enda þótt Taiparnir
væru mjög vingjarnlegir í hans garð
var hann ekki öruggur um sig í
flokki þeirra. Ástæðan til þessa var
sú, að hann hafði fengið vitneskju
um, að Taiparnir höfðu það orð á
sér meðal sjómanna og landkönn-
uða að vera mannætur.
Eyjarskeggjar vissu, að hinn hvíti
maður hafði fyrirlitningu á mann-
áti, og þó þeir skildu ekki hvers
vegna svo væri, iðkuðu þeir það á
laun. Dag nokkurn, þegar Melville
kom aftur heim til gestgjafa síns úr
skógarferð, kom hann flokki inn-
fæddra á óvænt, þar sem þeir
grannskoðuðu leyndardómsfullir á
svip þrjá pakka, sem í flýti voru
teknir burt þegar Melville kom.
í pökkunum voru mannshöfuð og
eitt var af hvítum manni. Melville
fór nú að gruna, hvers vegna þeir
49
innfæddu voru svona vingjarnlegir
í sinn garð. Og þessi grunur varð
næstum að vissu, þegar nokkrir
menn úr ættbálknum komu úr her-
f$rð með þrjá mannskrokka.
Eftir þetta hugsaði hann aðeins
um að komast burt. Er hann fékk
að vita að hvalveiðibátur lá fyrir
akkerum hinum megin á eynni,
komst hann í samband við hann, og
silgdi með skipinu til Tahiti, en þar
brauzt út uppreisn um borð. Mel-
ville gekk í lið með, uppreisnar-
mönnum og fór í land á eynni, en
þar hafði hinum fræga Pomare IV
verið vikið frá völdum af franska
aðmírálnum Dupetit Thouars, sem
hafði stofnað þar franska nýlendu.
Pomare var nú í útlegð á eynni
Moorea. Melville var nú brotlegur
við lög og rétt. Hann var bæði
strokumaður og uppreisnarmaður.
Og hann varð að sæta sömu örlögum
Höfundur sögunnar, Herman Melville. Akab skipstjóri (Gregory Peckl.

■
. •
;