Úrval - 01.01.1970, Qupperneq 80

78
ÚRVAL
löngu, þar til hún var orðin eigin-
mannslaus, því að sá góði maður
hljópst á brott með konu annars
manns. Þá steig Marie á skipsfjöl
og hélt til Englands með þúsund
sterlingspund í vasanum, fagurt út
lit og töfraðan ungan mann, Lenn-
ox að nafni, sem slegizt hafði í
fylgd með henni. Langar sjóferðir
verða oftast leiðigjarnar, er til
lengdar lætur, og það er ólíklegt,
að dyggð hennar hafi lifað þessa
löngu sjóferð af.
Er hún kom til Lundúna, bauðst
leiðinlegur og fúll ættingi stjúpföð-
ur hennar til þess að skjóta yfir
hana skjólshúsi. En hin skapmikla
og fjöruga Marie Dolores gat ekki
hugsað sér framtíð, sem eytt væri
í guðsþjónustur og fundi sauma-
klúbba. Hún kom sér fyrir í Lund-
únum upp á eigin spýtur og kynnt-
ist sæg ungra manna. Svo þegar
lækka tók í pyngjunni, setti hún á
sig spænska slæðu, fékk sér kasta-
nettur og tók sér nafnið Montez.
Og henni tókst að fá leyfi til að
reyna sig á sviði Leikhúss hans há
tignar sem spænsk dansmær. Áhorf-
endur voru alveg bergnumdir af
þessari ungu stúlku, og þá ekki síð-
ur af hinni undursamlegu fegurð
hennar sem hinum seiðandi og æs-
andi dansi. En þá gerðist það, að
Ranelagh lávarður, einn ungu
glaumgosanna, sem hún hafði áður
hitt og vísað á bug, þekkti hana og
hrópaði upp yfir sig: „Nei, þetta er
hún Betty James!“ Þá tóku áhorf-
endur að hrópa hana niður, svo að
hún varð að flýja af leiksviðinu.
Næsta dag hélt hún burt til Briissel.
Nú hófst erfiður tími, og það leið
ekki á löngu, þangað til svo illa
var komið fyrir henni, að hún varð
að hafa ofan af fyrir sér með því
að syngja á strætum borgarinnar.
Fátækur fræðimaður, sem var
mesta góðmenni, uppgötvaði hana
á borgarstrætunum. Sem endur-
gjald fyrir ónefndán greiða tók
hann hana með sér til Varsjár og
tryggði henni starf við óperuna þar
í borg. Þar átti hún tafarlausri og
gífurlegri velgengni að fagna. Öll
borgin féll að fótum hennar, töfruð
af fegurð hennar miklu fremur en
dansinum. Og meðal þeirra, sem
féllu, var sjálfur varakonungur
Póllands, Prins Paskievich, hinn nýi
sigurvegari landsins. Hann var sem
bergnuminn af töfrum hennar. Hann
lét senda eftir henni og bauð henni
allt það, sem hjarta hennar girnt-
ist, ef hún viídi gerast ástmær hans.
En hann var sextugur að aldri,
dvergvaxinn, mjög eigingjarn, hé
gómlegur og grimmur. Og Lola hló
bara að tilboði hans. Það sama
kvöld reyndi hávært klapp og kall-
ið að flæma hana burt af leiksvið-
inu. Það var í annað sinn á ævi
hennar, að slíkt hafði komið fyrir
hana. Hún ögraði útsendurum
prinsins allsendis óhrædd. Hún
gekk fram á brún leiksviðsins og
skýrði hinum undrandi áhorfend-
um frá tilboði prinsins og afsvari
sínu. Pólverjunum sveið mjög kúg-
im sú, sem þeir urðu nú að þola,
og þeir hylltu hana því með ofsa-
legum hrópum, svo að allt ætlaði
um koll að keyra, og ráku útsend-
ara prinsins burt úr leikhúsinu. Og
sama kvöld var hún orðin þjóð-
hetja.