Úrval - 01.07.1972, Page 22

Úrval - 01.07.1972, Page 22
20 ÚRVAL hljómar röddin hvella: „Hjartanlega velkomin. Vonandi hafið þið haft ánægjulega ferð.” „Já,” svara ég og röyni að brosa. Sannleikurinn er, að ferð okkar hefur verið ákaflega óþægileg, en einhvern veginn voga ég ekki að segja það. Konan hefur lagt hönd sina á arm Anóuk, að þvl er virðist er það tii að bjóða hana velkomna. „Komdu með mér, barn mitt,” segir hún. „En hvað um hann?” „Um hann verður séð,” segir konan. Ég greini, að Anouk skelfur af ótta. Það er skelfing i augnaráði hennar. Ég skii ekki, hvers vegna á að skilja okkur að. „Af hverju eru hrædd, barn mitt?” spyr gamla konan. „Þér er óhætt að treysta mér.” Hún snýr sér til min. „Þannig er það alltaf hér,” segir hún. „Fyrst skjálfa þær allar litið eitt af ótta. Ég veit ekki, hvers vegna. Þessi höll er himnariki á jörðu.” Hún gerir bendingu með vinstri hendi, og út úr dansandi skuggunum birtist maður. Hann tekur sér stöðu við hlið mér. „Komdu með, barn mitt,” segir sú gamla enn. Hljómur raddar hennar hefur ekki breytzt, en engu siður hljómar þetta nú sem skipun. Ég sleppi hendi Anouk, og konurnar tvær hverfa bak við fortjaldið. Maðurinn við hlið mér bendir, og ég feraðganga. Hann gengur litið eitt á eftir mér, en fylgist með hverri hreyfingu minni. Ég sé, að hann er hávaxinn og vöðvamikill, liklega varð- maður. Við göngum um margar dyr og niður ganga, sem eru jafn miklum munaði skreyttir og salurinn, þar sem við Anouk skildum. Hann nemur staðar fyrir framan látúnsdyr. „Þetta er herbergi yðar, herra minn.” 1 GILDRU? Hann lokar dyrunum á eftir mér, og ég lit i kringum mig. Svo setzt ég I djúpan stól með áklæði úr ljósu kamelleðri. Glugginn á herberginu stendur opinn, og ég heyri neðan úr garðinum dauft skrjáfur gos- brunnsins. Blómailmurinn stigur gegnum gluggann. Hvar skyldi Anouk vera? Ég get ekki losnað við þann grun, sem hefur brennt sig i höfuð mitt siðustu mlnúturnar. Hefur leiðsögu- maður okkar, Mourad, ginnt okkur I gildru? Við hittum Mourad i höfuðborg Libanon, Beirut, fyrir nokkrum dögum. Allir höfðu ráðið okkur frá að framfylgja áætlun okkar. Við vildum komast inn fyrir múra kvennabúrs við Persaflóa. Aðeins einn maður gaf okkur jákvæða ráðleggingu. „Reynið að hafa uppi á Mourad,” sagði hann. Við leituðum að honum alls staðar. Hann virtist ekki vera til. Er við vorum að þvi komin að gefast upp, fundum við hann i skitugum kofa skammt frá flugvelli Beirut. Mourad var órakaður, og tennur hans gular og augun deyfð af hassreykingum. Hann sat úti I horni og reykti og sneri and- litinu burt, er ég talaði við hann. „Ég kem frá vini þinum Salah,” sagði ég, „Hann sendir þér kveðju sina.” „Ég þekki engan Salah,” svaraði hann.” „Farið”. Ég gekk til hans og talaði lágt við eyra hans. Ég sagði honum, hvernig við þörfnuðumsthjálpar hans, og lagði þunga áherzlu á, að við vildum greiða gott verð, ef hann gæti komið okkur inn i kvennabúr. Loks féllst hann á að taka við heimilisfangi okkar, og siðan endurtók hann að við skyldum koma okkur burt.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.