Úrval - 01.07.1972, Side 28

Úrval - 01.07.1972, Side 28
26 ÚRVAL ljósinu. Mér geöjaðist ekki að þvi, en annað var ekki um að ræða. Ég gat ekkert séð þar nema tjald. Ljósið blindaði mig, en ég heyrði i mann- eskju, sem andaði. Smám saman varð andardrátturinn ákafari. Mér var að verða illt. Sem betur fer stóð þetta aðeins i nokkrar mlnútur. Þá tók konan handlegg minn og leiddi mig til her- bergis, sem var búið á evrópskan hátt. Ég lá þar alla nóttina. Ég gat ekki sofið, lá með opin augu og beið eftir, aö eitthvað geröist, en ekkert geröist.” Anouk hætti frásögn sinni, er hurðin var opnuð á herbergi okkar. Það var Mourad. Hann gekk að borðinu og tók brauðsneið. Anouk og ég réðumst á hann með spurningum. „Seinna,” sagði hann. „Hvenær er seinna?” spuröi ég. „Þegar við erum farin héðan.” „En hvenær?” „í kvöld klukkan tlu,” sagði Mourad, og slðan fór hann. BURT, BURT. Það sem eftir var dags, var hreinasta helvlti. Við snæddum I hálf- þöktum garði, fengum kaffi og loks kvöldverö I herbergi minu. Siðdegis sáum við stúlkurnar úr kvennabúrinu ganga um I garðinum. Stóri svert inginn var i för með þeim, en talaði ekki við þær. Þær töluðu einnig lítið hver við aðra. Anouk benti mér á hverja stúlku og sagði mér, hverjar þær voru. Mourad stóð við orð sin. Um kvöldið kom enn einn gamall leigublll til hallarinnar, og aftur þyrptust þjónarnir um okkur. Þeir hjálpuðu okkur að setja i töskurnar þetta litil- ræði af fötum, sem við höfðum með okkur, báru þær út I bilinn og hneigðu sig kurteislega, þegar viö settumst. Burt, bara burt frá þessari martröð. A leiðinni sagði Mourad okkur, hvers vegna Anouk var látin sitja með andlitið i ljósinu, og hann skemmti sér konunglega, þegar hann greindi frá. „Tjaldið er gægjugat,” sagði hann. „Furstinn?” spurði Anouk og fór öll að skjálfa. „Já,hann gægðistá þig. Furstinn er gamall „gægir”. Það kemur oft fyrir, að hann situr langtlmum saman bak við tjaldið og horfir á konurnar.” „En hvers vegna vildi hann Anouk?” spurði ég. „Af þvi að furstinn hélt, að þú vildir selja kvennabúrinu nýja konu”. Ekkert okkar sagði neitt um hrið, en svo mælti Anouk með skjálfandi röddu: „Hvað hefði gerzt, ef hann hefði haldið mér eftir?” „Vertu róleg,” sagði Mourad. „Ég þekki smekk'hans og veit, að þú ert ekki að hans skapi.” „Þú er djöfuls glæpamaður, Mourad,” sagði ég, „og ég skal hálsbrjóta þig.” Hann brosti og hristi höfuðið. „Það voruð þið sjálf, sem vilduð hafa þetta svona. Þið vilduð komast inn I höllina, hvað sem það kostaði, sögðuð þið.” Ég faðmaði Anouk, sem grét tryllingslega, og ég gat ekki huggað hana. Loks sofnaði hún, en jafnvel I svefninum var hún ókyrr. Hún var lengi að jafna sig, 0{f sólarhringur leið, áður en hún gat nokkurn veginn sagt mér I samhengi frá þvi, sem fyrir hana hafði komið. Ég skelfdist, er ég heyrði, hvernig furstinn nær sér I konur i „búrið”. „HENRI VAR SVO SÆTUR”. Anna sagði Anouk sögu slna þannig: „Ég var fráskilin og töluvert ein- mana, þegar ég kynntist Henri. Þá var ég 37 ára. Henri var laglegur maður, á miðjum fertugsaldri,
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.