Úrval - 01.07.1972, Side 146

Úrval - 01.07.1972, Side 146
144 ÚRVAL dyngjan meö þeim hlutum, sem geyma skyldi, varö sifellt stærri og stærri,ensúmeðhlutunum, sem kasta skyldi, sást varla. „Þetta er hlægilegt,” sagði ég yfir hópinn, ef ske kynni, að einhver þeirra hlustaði á orö mln. „Hvers vegna ættum við aö geyma hluti, sem við höfum ekki notaö árum saman? Hvað um þennan samanvöðlaöa vöndul af jólatrésskrautræmum? Nú, eða hvað um þennan pappirspoka, sem á stendur: „Ovissir, ryðgaöir lyklar? ” Svo fór ég aö skoða kassa, sem konan mln hafði hent I geymsludyngjuna, og komst þá að þvi, að hann haföi ekkert að geyma nema rakt, innibyrgt kjallaraloft. „Evie” hrópaöi ég, „þessi kassi er alveg tómur!” „Nú, auðvitað, maður. Það er nú einmitt þess vegna, sem ég vil geyma hann.” Hún rétti mér tvo aðra kassa, sem voru svolltið stærri. „Þaö er ekki neitt að þessum kössum, elskan. Sko, ég hef bara ekki rekizt á réttu hlutina enn þá til þess aö geyma I þeim.” Ég svaraði engu en hélt áfram bogri mlnu fýldur á svip. Ég virti Julie fyrir mér, sem var að taka handleggjalausa brúöudruslu úr „kastdyngjunni” og setja hana I „geymsludyngjuna”. Mér brá ónotalega, er ég gerði mér grein fyrir þvl, að litlu stúlkurnar mlnar voru þegar orðnar fórnardýr söfn- unareðlis konunnar. Það virtist sem hver hlutur, sem var annaðhvort brot- inn eða skemmdur og úr sér genginn, væri nú skyndilega orðinn að svo dýr- mætri eign, að það væri ógerlegt að losa sig við hann. Ég tók upp kassa, sem var alveg að detta i sundur, og blés rykinu af miðanum, sem á var letrað með rithendi móður Evie: „Of stór belti til að ná utan um”. Ég las þetta upphátt. Svo sneri ég mér að konunni minni og spurði af óblandinni forvitni: „Hvaö heldurðu, aö þetta þýði, Evie?” Hún leit hvasst á mig, eins og ég væri að reyna að hefja rifrildi: „Ég býst við, aö það þýöi nákvæmlega þaö, sem orðin segja.” Nú var of seint fyrir mig að hörfa undan. „En hvaöer það, sem þau eru of stór til að ná utan um?” „Utan um fólk, hvað annað? Heyrðu, elskan, svei mér þá, þú reynlr jafnvel ekki að sýna svolitinn sam- vinnuvilja.” „Ég er einmitt að reyna það af öllum llfs og sálar kröftum,” sagöi ég. „En hvers vegna ættum viö að geyma belti, þegar við vitum jafnvel ekki, á hverja þau voru of stór? Kannske á hann afa þinn? Eða þá hann Buffalo Bill?” Svar Evie var gegnsósa I kvenlegri rökvlsi: „Hvemig mundi þér finnast, ef einhver kastaði beltum, sem væru of stór fyrir þig?” Ég neytti ýtrustu krafta minna til þess að þegja viö spurningu þessari. Ég sagði við sjálfan mig, að það væri göfugmannlegra að þola þessar stungur en að grlpa til vopna og splundra þannig hjónabandi okkar. Augsýnilega gengi mér ekkert við að hreinsa til I kjallaranum, fyrr en ég væri orðinn þar einn og gæti beitt hinu kalda raunsæi mlns karlmannlega hugar við lausn vandamálsins. Loks fékk ég tækifæri til þess að gera eitthvað raunhæft I málinu, þegar Evie fór upp rétt fyrir hádegismatinn með ungu dæturnar sinar á hælunum. Ég varð eftir i kjallaranum alveg á- kveðinn I aö hreinsa I fiyti til I stórri, ræfilslegri ferðakistu og kasta mest- öllu, sem þar væri að finna. En ég var alveg nýbyrjaður á þessu verkefni, þegar ég dró þaöan upp gamla knatt- spyrnubolinn minn. Fyrst skotraði ég augunum upp eftir
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.