Úrval - 01.07.1972, Side 154

Úrval - 01.07.1972, Side 154
152 tJRVAL hemiar eru ekkert óvenjuleg á hennar aldri. Ég veit, aö þú varst heldur á móti þvl, aö hún færi I kvöld. En þetta er nú bara þess háttar reynsla, sem hún veröur aö afla sér. Hún veröur aö læra þetta. Þaö gera allar stúlkur.” Ég svaraöi engu. Ég var þegar konr.inn á haröa stökk niöur stigann. Fimm mlnútum slöar beygöi ég inn á skólastlginn og snarhemlaöi fyrir utan leikfimihúsiö. Carol kom þjótandi frá dyrunum og kastaöi sér I sætiö viö hliö méf hágrátandi. Nú loks gat hún leyft sér aö gefa tilfinningunum lausan tauminn. „Svona, svona,” sagöi ég og klappaöi henni á öxlina, „láttu þér ekki þykja svona mikiö fyrir þessu.” „En ég er bara svo óvinsæl, pabbi.” „Carol, þetta er ekki satt, og þú veizt þaö sjálf.” „Ég er heimsk og lít svo asnalega út.” „Þú talar bara eins og fifl. Þú ert þreytt og I uppnámi. Þaö kemur fyrir alla einstaka sinnurn aö þeim er þannig innan brjósts.” Mig langaöi til þess aö finna einhver heppilegri orö til þessa aö megna aö hugga hana, en þaö virtist vera alveg sama, hvaö ég sagöi. Hún hélt samt áfram aö gráta. Og væri nokkuö, sem haft gat áhrif á mig, var þaö aö sjá og heyra dætur mínar gráta. „Langar þig til þess aö stanza einnvers staöar og fá kók?” spuröi ég. „Nei, augun I mér eru allt of rauö. Mig langar bara aö fara heim I rúmið, pabbi.” Viö þögöum bæöi um stund. Mig langaöi aö taka utan um hana og lofa henni þvi, að hún skyldi aldrei þurfa að veröa fyrir vonbrigöum og þjást framar. En slikt loforð væri heimsku- legt. „Ég fer aldrei á ball aftur,” sagöi hún og fór nú aftur að gráta, „aldrei, meöan ég lifi.” „Þú ferö á mörg böll,” sagöi ég. „Og þú verður stjarna kvöldsins.” Þegar viö beygðum inn I götuna okkar, strauk ég hendinni ofur varlega um vota kinn hennar. „Ég veit, að lífið getur stundum virzt vera svo óskap- lega ósanngjarnt,” sagöi ég. „Og stundum er þaö þaö llka. En viö veröum aö mæta þvi og taka þvl, sem aö höndum ber og reyna að gera hiö bezta úr öllu og halda áfram llfsbar- áttunni.” Ég rétti henni vasaklútinn minn, svo aö hún gæti þurrkað sér um augun, áöur en hún mætti mömmu sinni. „Þaö er I rauninni allt undir þvi komiö, hvernig viö snúumst gegn hlut- unum, hvaöa augum viö lltum á llfiö og veröldina,” hélt ég áfram. „Ef viö lltum á hana meö ótta i augum, þa er þetta óttalega veröld. Ef viö litum þannig á hana, aö viö sjáum aðeins skuggahliöarnar, þá finnum viö ekkert annaö en skugga og myrkur. Ef viö lltum á hana með gagnrýni og kald- hæöni, þá finnum viö alltaf eitthvaö til þess að gagnrýna. Viö getum verið á móti veröldinni eöa meö henni. Og þegar viö erum meö henni, þá getur hún verið dásamlegur staður. Auö- vitaö er hún þaö samt ekki hverja stund eöa jafnvel á hverjum degi, en hún er þaö þá sannarlega oftast.” Evíe beið okkar, þegar viö komum heim. „Þú ert þreytt,” sagöi hún viö Carol. „Hvers vegna færðu þér nú ekki heitt bað og skellir þér svo I rúmiö?” A eftir sat Evie hjá Carol inni I herberginu hennar í hálftlma, á meðan ég þóttist vera aö lesa bók frammi i stofu. Svo komu þær báöar fram til mln. „Hana langar til þess aö bjóöa góöa nótt,” sagði Evie. Augu Carol voru enn rauö, en samt orðin þurr. Henni tókst að brosa, og svo kyssti hún mig. „Góöa nótt, pabbi,” sagöi hún. Hún setti
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.