Tímarit um menntarannsóknir - 01.01.2014, Blaðsíða 114

Kolbrún Þ. Pálsdóttir, Brynja Elísabeth Halldórsdóttir og Ester Helga Líneyjardóttir
foreldrar frá þessum löndum gætu talað
sitt móðurmál. Sex til sjö foreldrar mættu
á hvern rýnifund. Fenginn var túlkur til
að þýða samræður á rýnifundum pólsku-
mælandi og tagalogmælandi foreldra fyrir
rannsakendur. Samræður rýnihópanna
voru teknar upp til að auðvelda greiningu
rannsakenda. Foreldrar voru spurðir um
viðhorf sín til skipulags skóla- og frístund-
astarfsins, um samskipti við starfsfólk og
kosti og galla þjónustunnar sem börnum
þeirra stóð til boða.
Niðurstöður
Þessi kafli greinir frá helstu niðurstöðum.
Markmið rannsóknarinnar var að varpa
ljósi á þann lærdóm sem draga má af
reynslu barna, starfsfólks og foreldra af
samþættingu skóla- og frístundastarfsins.
Hér er því lögð áhersla á að draga upp
mynd af því hvernig viðmælendur upp-
lifðu skólastarfið, frístundaheimilið Vina-
fell, samstarf og eigin þátttöku. Fyrst er
fjallað um reynslu og sýn barnanna, þá
starfsfólks og að lokum foreldranna.
Viðhorfbarna
Rannsakendur tóku viðtöl við sex börn í 2.
bekk með „labb-rabb" aðferðinni (e. walk-
and-talk method). Tekin voru viðtöl við
tvö börn í einu úr sama bekk. Börnunum
fannst gaman að fá að ganga um skólann
með lykil til að veita okkur aðgang að stof-
um og frístundaheimilinu. Börnin sýndu
rannsakendum skólastofuna, skólann og
Vinafell (frístundaheimilið). Almennt voru
bömin ánægð með skólann og frístunda-
starfið. Þau virtust ekki gera mikinn grein-
armun á skólatímanum og frístundatíma,
og töluðu ekki um að þeim fyndist skóla-
dagurinn langur.
Skólastofan
Skólastofan var á fyrstu hæð á gangi þar
sem eru bekkjarstofur barna úr 1. og 2.
bekk. Inni í skólastofunni sýndu bömin
okkur bæði námsgögnin sín og leikföngin
sem þau máttu nota þegar þau vom „búin
að vinna vel". Síðan sýndu börnin okkur
ýmis verkefni og hvar þau sátu á daginn.
Börnin vom spurð um hlutverk kennara
annars vegar og hlutverk stuðningsfull-
trúa/frístundaleiðbeinenda hins vegar.
Eftirfarandi tilvitnun lýsir samtali sem átti
sér stað þegar Kristín og Ramon, börn úr
2. bekk, vom spurð um hlutverk Róberts,
sem var stuðningsfulltrúi og frístundaleið-
beinandi, og hlutverk Dóm sem var kenn-
ari bekkjarins:
Rannsakandi: Hvað gerir Róbert í skólatímanum?
Kristín: Hjálpar og eftir mat þá höfum við stund-
um hvíld og þegar við erum dugleg þá megum
við leika þar til frímínúturnar byrja.
Rannsakandi: Róbert fer með ykkur í hádegis-
matinn og er með ykkur í frímínútum?
Bæði bömin: Já.
Kristín: Kennarar láta okkur læra ...
Ramon: ... og hjálpa okkur og segja okkur að
sækja bækur.
Kristín:... og lesa upp um morguninn. Dóra les
alltaf upp nöfnin. Ekki Róbert. Því Dóra, þú veist,
situr í þessum stól, sem er aðalstóllinn.
Rannsakandi: OK ... er eitthvað fleira sem Dóra
gerir sem Róbert gerir ekki?
Kristín: Dóra kennir okkur tilraunir.
Rannsakandi: Er eitthvað sem Róbert gerir sem
Dóra myndi aldrei gera?
Ramon: Já, hann setur stundum mynd7 nei,