Skírnir - 01.01.1855, Qupperneq 8

10
FRJETTIR.
Damnörk*
anuan stafe þá var Monrad , biskup á Lálandi og Falstri, vikib frá
embætti og tveim öbrum mönnum: Andræ, flokksforingja í herliöinu
og kennara vib herskólann, hann missti bæÖi þessi embætti; en bæbi
fjekk hann og Monrad biskup eptirlaun; hinn þriöji var Hail háskóla-
kennari, hanu var settur lierdómari. frá þessu embætti var honum vikib.
þetta þótti nú mótstöbumönnum stjórnarinnar illa gjört, sem
von var. því mörgum öÖrum, sem þó ekki fylltu mótstööuflokk
ráÖgjafanna, þótti slíkt óviturlegt og koma fjærri nibur, því allir
þessir menn voru og em stilltir vel og hötbu ekki haft nein beisk-
vrbi í frammi vife ráÖherrana. sízt þeir Hall og Andræ. Sumum
þótti og þetta ískyggilegt og gagnstætt gmndvallarlögunum, jivi þó
konungur hafi vald til eptir 22. gr. grundvl. aí) víkja öllum þeim
mönnum úr embættum, sem hann hefir embætti veitt, án dóms,
nema dómendum, þá gat Jietta ekki litiÖ öbru vísi út, en þeir
væni sviptir embættum, vegna þess þeir þættu óvinveittir stjórninni í
tillögum sínum á þinginu, því ekkert gátu menn fundiÖ ab em-
bættisgjörÖum þeirra; en þess konar er hefnd og ósamkvæmt 60.
og 61. gr. grundvl. Af þessu urÖu þó margir embættismenn svo
hræddir um a?) missa embætti sín, aö þeir sögÖust úr þinginu
hópum saman, vom þar helztir prófessórarnir Clausen, Larsen
og Madvig, og 26 aörir þingmenn. Annaö atvik er og þaö , sem
vakiÖ hefur illan kur meö alþýÖu, og þaö er, aö stjórnarherra dóm-
málanna, Orsted gamli, ljet á kostnaö stjórnarinnar höföa hvei't
máliÖ aö öÖru á hendur þeim blaöamönnum, sem álösuÖu ráÖgjöf-
unum fyrir gjöröir sínar. Stjórnarherrann vildi fá jæirri skoöun
framgengt, aÖ þeir, sem atyrtu stjórnarhen’ana, meiddu þar meö
konungdóminn; en Jiaö fjekk ekki áheyrn hjá dómendunum, og
vom því blaÖamenn næstum ætíÖ dæmdir sýknir saka. BlaÖamenn
verÖa reyndar ekki bornir undan því, aö þeir hafi gjört allt til aö
æsa þjóÖina til fjandskapar viö ráÖgjafana, og notaÖ allt sem ráö-
gjafamir gjöröu til aö blása aö þeim kolunum. I sumar drógu
ráögjafar hermálanna liÖ saman í kringum Kaupmannahöfu, 10,000
manna, og bjuggu út herskipin og víggirtu borgina betur, þaÖ er
aÖ sjó veit. þetta lögöu nú blaÖamenn svo út, sem ráögjafarnir
hefÖu í hyggju aö banna bandaflotanum (flota Englendinga og
Frakka) aÖ leita athvarfs í höfnum Dana, og segja þeim stríÖ á