Skírnir - 01.01.1855, Síða 57

Frakkland.
FRJETTIR.
59
vel stafcizt. Nú er ætlafe, afe koma slíkum fjelögum á í öllum stór-
bæjum á Frakklandi. Vjer getum ekki betur sjefe, en þetta ráb megi
vel takast, og sje gott eptir því sem gjöra er, því hjer verba eng-
ir fyrir halla, nema þeir einu sem líka taka ábatann, og er þetta
ólíkt snjallara, en afe banna útflutning á korni i hallæri, e&ur setja
mönnum önnur þess konar takmörk um kaupskap, sem ekki veríuu-
framfylgt, og er þeim jafnan í óhag, sem aldrei fá þess neinar
bætur. Hitt atribife í ræfeu hans var um ófrifcinn, sem þá var byrj-
afeur vib Rússland. L fyrra”, sagfei Napóleon, aþegar jeg setti
þing, hjet jeg því, afe jeg skyldi gjöra mitt sárasta til ab halda á
fribi í Norímrálfunni. Jeg hef ent heit mín. og farife frifelega ab
öllu, [langao til annaÖhvort var aÖ gjöra, aö segja Rússum striÖ á
hendur eöur lúta drengskapinn. NorÖurálfan skal bera oss vitni um,
aÖ vjer hugsum ekki til aÖ leggja undir oss lönd, sá tími er nú
liöinn, og kemur aldrei framar; hjeÖan í frá getur engin þjóÖ
unniÖ sjer frægö og frama nje aukiÖ veldi sitt meÖ því aö leggja
lönd undir sig, heldur meÖ hinu, aÖ framkvæma háleitar hugmyndir
og fylgja jafnan rjettu máli. GætiÖ þjer aÖ, hvaö mjer hefur tekizt
meö aöferö minni. Englendingar, sem jafnan hafa lagt til kapps
viö oss, eru nú orönir bandamenn vorir. Samband þessara þjóöa
mun veröa æ traustara og traustara, því búÖar þjóÖimar vinna sam-
huga aö sama máli". þá talaÖi Napóleon um, aö hann vonaöi aÖ
þjóöverjaland mundi sjá, hvílík hætta frelsi þeirra væri búin af
Rússum. þá skýrÖi hann frá veldi Rússa, og hversu þeir höföu
aukiö þaÖ statt og stööugt síöan á dögum Pjeturs mikla. uNú eiga
þeir”, sagÖi hann, umikinn flota bæöi í Eystrasalti og í Svartahafmu,
og ráöa þeir yfir báöum þessum höfum. þegar minnst varöi, gjörÖi
Nikulás nýjar kröfur á hendur Tyrkjum, sem eru minni máttar,
og þegar hann fjekk þær ekki, ljet hann herliÖ sitt vaöa yfir lönd
þeirra. þetta er nú nóg tilefni til aö hlaupa til vopna fyrir hvern
þann mann, sem unnir rjettu máli og vill vernda íjettindi lítilmagn-
ans. En Frakkland hefur miklar og margar ástæÖur aÖrar til aö
vernda Tyrkja, og, ef til vill, enda fleiri en England nokkurn tíma.
Fái Rússar yfirráö í MiklagarÖi, þá fá þeir og yfirráö yfir MiÖ-
jarÖarhafinu, en enginn yÖar mun álíta, aÖ Englendinga eina varÖ
um þaÖ haf, þar sem vjer eigum strendur aö því 300 mílna langar.