Skírnir - 01.01.1882, Qupperneq 39

FRAKKLAND.
41
,, Skirnir" hefir á stundum minnzt á fundi byltingavina í
París og öðrum borgum á Frakklandi, og tveggja funda mætti
enn geta, sem haldnir voru eptir kosningarnar, og vjer höfum
lesið sögur af, en þeir voru svo óhemjulegir og með svo miklum
heiptar flaumi og öllum illum látum, að um þá er bezt fæstum
orðum að fara. Efnið var, að Gambetta og ráðherrarnir ræntu
fólkið, auðguðust á sveita þess og blóði, hefðu í gróða skyni
hafið ófrið við Túnisbúa, og fyrir þeirra sakir yrðu börn
landsins að fórna í Afrílcu fjöri og heilsu. þingið væri ekki
betra enn stjórnin, það gerði illt eitt, en ekkert yrði fyr þarft
unnið enn lýðurinn tæki til sinna hefndarverka. Rauða fán-
anum hefði stjórn Frakklands sökt niður í blóðstraum þjóðar-
innar, og því ætti fólkið að fylkja sjer undir öðrum fána,
svarta fánanum, morðfánanum, og svo frv. — Líkur
bragur varð á öðrum fundarhöldum þessara manna, t. d. enum
svo nefnda allsherjar frí hyggj umanna fundi í París.
Hjer lenti allt í geipi, guðlasti og óhljóðum, sem tóku þá yfir
allt, er prótestantiskur prestur, Hirsch að nafni, varð að hætta
hávaðans vegna og kallaði um leið: „og þessir menn kalla
sig frjálslega hyggjandi!11 Honum var reyndar leyft að taka
aptur til orða, og hann svaraði þá máli þeirra manna, sem
höfðu sagt, að þegnfjelagið ætti rjett á að taka börnin frá
foreldrunum til að gera þau fullnuma í jafnaðarfræðum sósíal-
ista. Hann minnti fundarmenn á, að sú aðferð væri ekki ný,
því klerkarnir kaþólsku hefðu viljað beita henni við prótestanta
1682, að börn þeirra bæri eigi undan sáluhjálpar valdi kirkj-
annar. þar kom, að honum var varnað máls til fulls, og sagt
að hann talaði af anda satans og í hans nafni. Presturinn
bar þeim líka á brýn, að þeir væru fákunnandi, vissu eklcert í
sögu þjóðanna, en bæru minnst af öllu skyn á það sem þeir
væru að ræða um (tilveru guðs, eða andlega tilveru í nátt-
úrunni auk ennar líkamlegu). Ohljóðin keyrði aptur fram úr
öllu hófi, og það var með naumindum að einn prúðbúinn
„borgari“ náði að fræða menn betur um nátturuna — að hjer
væri ekkert sem eigi væri likamlegt, og að guð væri ekki
annað enn brúða, sem mennirnir hefðu búið til, og fl. þessh.