Ný sumargjöf - 01.01.1865, Síða 10

10
hann mæddi blóðrás. Túlknrinn gekk að honuni, og batt
sár hans. Taniangó bærði hvorki legg né lið. Tóku
tveir af skipverjum hann, og báru niður til rúms þess, er
honum var ætlað. Lá Tamangó nú þar sem hann var
kominn. í tvo daga neytti hann hvorki matar né drykkjar,
og lauk varla upp auguuum. Sverlingjar urðu með öllu
forviða, er þeir sáu Tamangó þannig leikinn. þeir höluðu
hann allir mjög, sem von var; en svo mikill ótii stóð
þeim enn af honum, að ekki þorðu þeir neitt að tala, eða
gjöra, er honum málti illa líka.
Nú rann á byr hagstæðnr, og gekk skipið skjólt undan
landi. þurfti þá ekki lengur að óttast herskip Englend-
inga. Hugsaði Ledonx nú ekki uiu annað, en hve inikils
fjár hann mundi afla sér á ferð þessari. þrælarnir voru
hraustir og heilbrigðir. Létust 12 þrælar aðeins, fyrir
hita sakir; það þólti Ledoux ekki teljandi. A hverjum
degi lét liann reka þrælana á þiljur upp, þriðjung þeirra
í senn; voru þeir þar eina stund. Skipverjar stóðu uin-
hverfis þá með alvæpni, og voru þó járnin aldrei gjör-
samlega af þeim tekin. Stundum lék einn af skipverjum
á hljóðfæri. Var þá skrítið að sjá svertingja, er þeir
þyrplust að honum; þeir glevmdu þá um stund eymdum
sínum, hlóu liátt og klöppuðu í lófana, ef að járnin höfðu
losuð verið. Ledoux vissi, að hreifingin er hinn mesti
heilsubætir; lét hann þessvegna þræla sína stundum
dansa og hlaupa á þilfarinu.
Svo gekk nokkra daga, að Tamangó mátli ekki koma
á þiljur upp vegna sárs þess, er stýrimaður veitti honum.
það var einhvern dag, er hann tók að hressast, að liann
var látinn upp ganga með öðrum þrælum. þrælarnir