Ný sumargjöf - 01.01.1865, Qupperneq 79

79
ekki aðeins í svartnælli katólskunnar, heldur einnig heilum
ölduin eplir að Lúter hafði endurlífgað kristindóminn í
hreinni inynd? var það ekki vesællegl, að æðri menn og
lægri skyldu leita ráða og fulllingis hjá þeim inönnmn,
sem þóttust hafa allt sitt vit og vald frá djöflinum? Upp-
lýsing skynseminnar hefir greitl götu krislninnar, því
skiljist mönnum, að hið illa sé heimskulegt, þá mun þeim
einnig virðast það andstyggilegt og fyrirlillegl. Betur að
upplýsingin kæmi æ fleirum og fleirum í glöggan skilning
um það, að alll það, sem illt er, sé einnig heimskulegl;
standi þessi sannleikur, sem trúin og skynsemin kenna
oss, fyrir hugskotsaugum mannsins, þá getur ekki hjá því
farið að hann styrkist í hinu góða.
Upplýsingin sluðlar lil að sefa hefndargirni manna,
grimd og oflæti. — Kristindómurinn fordæmir lesti þessa
og hvetur oss til kærleika. Menn mætlu þá vera andlega
blindir, ef þeir ekki af vitnisburði sögunnar sannfærðust
um hin miklu og heilladrjúgu áhrif, sem krislindómurinn
hefir haft á þær þjóðir, sem gengið hafa i hið kristilega
trúarfélag, og ef vér með alhygli lesum um atburðí þessa,
þá nnirnim vér komast að raun um, að upplýsingin hefir
unnið í þarfir krislindómsins. því upplýstari sem krislnir
menn hafa orðið, því hæfari hafa þeir orðið til þess að
fullnægja boðorðum kærleikans og auðmýktarinnar. þessi
tvö boðorð eru nánar samlengd en mörgum í fyrsta áliti
kann að virðast, því sá er miklast sjálfur og lílur smáum
augum á aðra, hann freistast til þess að gleyma kær-
leikanuin, og er óhælt að fullyrða, að þeim manni er kær-
leikans vanl, sein lítilsvirðir aðra. það er kunnugra en frá
þurfi að segja, hvílíka fyrirlitningu höfðingjarnir fyrrum