Ný sumargjöf - 01.01.1865, Qupperneq 81

81
menn framvegis gangi liana ólranðir, og að hver og einn
í sínum verkahring gjöri siii til þess að úlhreiða nytsama
þekkingu, með því að fræða hina yngri jafnt sem hina eldri.
GULL 0 G GULLNÁMAR.
Allar líkur eru til þess, að menn hafi þekkt gullið
áður eu þeir þckktu nokkurn annan málm og getum vér
ráðið það af eðli gullsins sjálfs, því það finnst að öllum
jafnaði hreint og óblandað, og hefir þá ekki getað hjá því
farið, að það sakir Ijóma síns og þyngdar vekti athuga
manna í héröðunum þar sem það fannst. þannig má
sjá, að opt er lalað um gull í ritningunni, sem greinir frá
hinnm elztu tímurn mannk>nsins. Segir þar, að Abraham
hafi verið stórauðugnr af gulli og silfri, og að Elieser hafi
gefið Rebekku eyrnahring og armbauga af gulli, þá er
hann bað hennar til handa Isaak.
Ekki finnst gullið svo að það sé ífest öðrum efnum, nenia
í liinum kristallskenndu frumsteinalögum; hafa þau molnaö
smámsainan með tímalengdinni og gullið dreifzt í sand-
burði með straumum fljótanna. Fljótin hafa skolað því
með sér af fjöllum ofan og lækirnir borið það áleiðis;
hefir gullsandurinn og gullduptið þannig hrúgazl í hlíðar-
brekkum og í dölum niðri.
Gullið er í tölu þeirra málma, sem víðast má finna ;
það finnst í mörgum löndum og í öllum heimsálfum; berst
það í sandi með mörgum fljólum, t. a. m. Dóná og Rín,
Ny Sumargjöf 1865. 6
y