Fylkir - 01.05.1920, Qupperneq 24

24
frá bæarbúum við lýsing og áætlun þá, er lá fyrir hendi, nema
hvað eg benti á ýmsa galla, sem mér þótti vera á henni, nl.
þeirri, sem O. J. H. hafði samið 25. jan. þessa árs. Mér þótti
stíflugarðurinn, þar sem á að taka ána (niður undan Rangárvöll-
um) engan veginn nægilega stór, né áætlunin til nægilegs stíflu-
garðs neitt nærri lagi; þrýstivatnsleiðslustokkinn hélt eg mjög at-
hugaverðan og alt of dýran, vélarnar ekki nógu kraftmiklar til
að nota það afl, sem þyrfti alls samtímis fyrir bæinn og til vara,
ef þær í brúki skyldu bila, háspennukerfið óþarft í svo litlum
bæ og kostnaðurinn á öl1u helzti hár, þar sem leiðslur inn í hús,
lampar og eldavélar væru ekki meðtaldar; hélt því áætlunina ekki
ábygg'rlega eins og hún var. Reir Jón Sveinsson og Erlingur
Friðjónsson vörðu áætlunina, og vefengdi E. F., að hitunartæki
kostuðu það, sem eg sagði; en hinum virtist lítið mark að mæl-
ingum mínum og tillögum; rafveitumálið yrði að standa eða falla
á þeim grundvelli, er þeir hefðu lagt.
Eftir nokkur friðar stillandi og vel hugsuð orð frá Steinþóri
skólastjóra og Júlíusi Havsteen, samþykti fundurinn með miklum
atkvæðamun, að raforkunefndin skyldi halda rafveitufyrirtækinu
áfram á þeim grundvelli, sem verkfræðingarnir G. /. Hlíðdal og
/. Porláksson hefðu lagt; og ráða sem fyrst útlendan verkfræð-
ing bænum til aðstoðar. Breytingartillaga, sem Bjarni Jónsson
bankastjóri lagði fram, í þá átt, að rafveitufyrirtækinu skyldi hald-
ið áfram á ábyggilegum grundvelli, var feld. Rar með er málíð
útkljáð að sinni. Hefur engin ósk frá bæarstjórninni birst um
það, að útvega skyldi upplýsinga frá merkum og alþektum raf-
magnsfélögum austan hafs og vestan um kostnað þessa fyrir-
tækis, og fyrir hvað þau vildu taka verkið að sér; né heldur
þótti flutningsmönnum málsins það ómaksins vert, að vita hvað
fullkomin rafmagnsstöð til Ijósa, iðju, eldunar og húshitunai'
mundi kosta. Rafhitun íveruhúsa, sagði einn þeirra (E. F.), yrð'
yfirleitt ógerleg sökum kostnaðarins, þegar kgw.árið kostaði 300
krónur. — Kemur nú til kasta bæarmanna að kaupa skuldabréf-
in, annars er hætt við, að fyrirtækið strandi fyrst um sinn.