Óðinn - 01.01.1936, Side 39

ÓÐINN
39
á hvolfi. Líka var búið til merki flokksins, þnhyrndur
fáni hvítur og blár, með rauðu nafnmerki Krists í
hvíta feldinum. Það merki finst í katakombunum í
Róm og er í alþjóðamerki K. F. U. M. — Gáfu sig
nú fram allmargir drengir, keyptu búninginn, sem
kostaði 8 kr. fyrir drengina og 18 kr. fyrir foringjana.
Æfíngar byrjuðu þegar í kyrþey. Sumardagurinn fyrsti,
24. apríl, var einn glæsilegasti dagur í sögu þeirra
ára. Var þá stofnuð Væringja sveitin með mikilli há-
tíð, og Væringjar vígðir, og unnu þeir fána-eið. Síðan
hófst síðdegis skrúðganga mikil um bæinn, með leyfi
]óns Magnússonar, sem þá var bæjarfógeii. Fyrstir
gengu þeir lúðrasveitarmenn og Ijeku fjörug fót-
göngulög, þá kom hið nýja merki Væringja, og fylgdu
Væringjar því í búningum sínum; þar næst kom merki
Y-D og deildin þar á eftir, um þrjú hundruð drengja.
En U-D og A-D komu þar á eftir. Var hátt á 7.
hundrað í þessari skrúðgöngu. Fylkingin gekk víða
um göiur og varð mörgum starsýnt á. Staðar var
numið á Ðergstaðastræti, fyrir framan nr. 9, en þar
bjó þá Bjarni Jónsson prestur og formaður K. F. U.M.
Kom hann út og ávarpaði fylkinguna. Svo var haldið
niður á Hverfisgötu og staðnæmst við hús ]óns bæjar-
fógeta Magnússonar; kom hann til dyra og mælti
nokkrum hlýjum orðum til heimsækjenda, en þeir
báðu hann lengi lifa, með fagnaðargný. Þegar fylk-
ingin hafði gengið um vesturbæinn, var gengið niður
Túngöfu og ekki leikið á lúðrana meðan farið var
fram hjá sjúkrahúsinu, en eftir tilmælum var þar
numið staðar og sungnir nokkrir söngvar, þar á meðal
fánasöngur Væringja, var hann á latínu: »VexilIa regis
prodeunt«, sem allir drengir í V-D kunnu þá. — Sá
söngur er eftir Venatius Foitunatus, er uppi var um
500 e. Kr. — Benti Meulenberg, þá prestur í Landa-
koti, mjer á, að þetta vor (1913) voru rjett 1600 ár
frá sigri kristninnar á dögum Konstantins mikla.
Margir Ijetu mjer í ljós gleði sína yfir þessari nýju
starfsgrein og dáðust að hinum fornaldarlega búningi
vorum; þar á meðal Bjarni ]ónsson, frá Vogi, sem
þótti vænt um þetta forn-þjóðlega snið á einkennis-
búningnum.
Reglur vorar voru sniðnar að nokkru eftir skáta-
reglum, og nokkurt hermannasnið á æfingum. Fóru
æfingar fram bæði í portinu heima og úti á Vals-
velli. Axel Tulinius, fyrrum sýslumaður á Eskifirði,
sem, eins og jeg, hafði á stúdentsdögunum verið í
»Akademisk Skytteforening«, tók að sjer að æfa for-
ingjana og stjórna æfingum, og gerðist brátt hi^n
áhugamesti um þessi mál. —
Á þessu vori hófst undirbúningur undir hafnar-
gerðina og var lögð járnbraut upp í Öskjuhlíð, bæði úr
vestur- og austurbænum; hafði orðið að leggja vestur-
álmuna þannig, að hún lá yfir suðvesturhornið á Vals-
vellinum. Vjer urðum því að færa svæðið til, með því
að breikka það austur, og var það mikið verk, en
menn lögðu fúslega út í þá vinnu. Var í maímánuði
unnið að þessu á vissum kvöldum og á daginn fjekk
jeg marga sjálfboða meðal hinna yngri drengja, og fór-
um vjer út siðdegis. Komu drengirnir fyrst upp í
K. F. U. M. að fá skóflur og gengum vjer svo í fylk-
ingu, með skóflur um öxl, suður á Mela, og var þar
unnið af mesta kappi einn klukkutíma eða svo, að
ryðja vallarviðbótina. — Það var mikil furða, hve
mikið svo ungir drengir gátu gert, en kappið og áhug-
inn var svo mikill. Á leiðinni til og frá var gengið
eftir fullu hljómfalli, 4 drengir í röð, og oft var
sungið á hergöngunni:
„Röskir drengir reika’ um fold, reika’ um fold, reika’ um fold.
Röskir drengir moka mold, moka, moka rnold".
Höfðu drengirnir hið mesta gaman af þessu og
handljeku skóflurnar eins og hermenn byssur. Á einni
slíkri göngu mættum vjer Hannesi Hafstein ráðherra,
og er hann var örskamt fram undan, stansaði fylk-
ingin, sneri sjer að honum og heilsaði með skóflunum,
eins og hermenn. Hafstein hafði auðsjáanlega gaman
af þessu, »tók ofan* brosandi og gekk heilsandi fram
hjá fylkingunni.
Brátt var völlurinn kominn í lag og var nú jafnvel
betri en áður. Svo byrjuðu æfingar af fullu fjöri.
Þetta sumar fengum vjer heimsókn frá erlendum
K. F. U. M.-manni. Það var unglingspilfur frá Göteborg
í Svíþjóð. Hann var mentaskólanemandi þar og kom
hingað í sumarfríi sínu. Hann hjet Hákon Wadell.
Hann hafði brennandi áhuga fyrir jarðfræði og lang-
aði til þess að kynnast jarðfræði Islands. Hann skrif-
aði Guðmundi landlækni Björnssyni til og spurði,
hvort hann gæti ekki útvegað sjer sfað, þar sem hann
gæti borðað og sofið endurgjaldslaust, þá daga sem
hann yrði í Reykjavík. Hann lýsti löngun sinni að sjá
ísland og bjóst við að fara fótgangandi eitthvað um
landið, en hafði ekki úr svo miklu að spila, að hann
gæti kostað dýrt uppihald í Reykjavík. Guðmundur
skrifaði honum aftur og bauð honum gjaldlausa dvöl
hjá sjer. Svo kom pilturinn, hann var víst eitthvað
17 ára. Hann dvaldi svo hjá Guðmundi fyrst í nokkra
daga, og heimsótti þá K. F. U. M. hjer. — Vjer vild-
um líka vera honum hjálplegir að einhverju leyti, Hann
fjekk sjer barnavagn undir pjönkur sínar og fór gang-
andi til Þingvalla og Geysis og hingað aftur. Svo
fór hann til Krýsuvíkur og meðfram ströndinni til