Óðinn - 01.01.1936, Page 51

Ó Ð I N N
51
Jósef Jónsson
og
Ðjörg Grímsdóttir.
í síðasta árgangi »Óðins« (1935),
bls. 87, eru »Minningarorð« um hjónin
]ósef Jónsson og Björgu Grímsdóttur,
sem áður bjuggu í Dalasýslu, en hvíla
nú bæði dáin í Borgarnesi. — Myndir
af þeim áttu að fylgja greininni, en af
vissum orsökum gat það ekki orðið,
og birtast því myndir þeirra hjer.
Jósef Jónsson. Björg Grímsdóttir.
Gleði lífs til elli unni,
æska vóx á sálargrunni,
fagnaðsræður flutti’ af munni.
Hjegóma’ ei nje hroka þekti,
hreystin elli lengi blekti,
maðurinn var af mætu slekti.
Hjer er farinn hreysti-drengur,
höfðingsmennið sjest ei lengur.
Háættar er hrokkinn strengur.
Látum alla aldna falla,
eftir standa betri varla.
Tíðaranda’ er helst að halla.
Þá er kveðjan þessi’ ’in besta,
þó að bana megi’ ei fresta,
að birti' af látnum lífs til gesta.
Það er eins og aftanroði
ævin hinst, er friðvild boði
— nema standi nærri voði.
Hver fyrir sig í huga skoði.
Björgvin Vigfússon,
sýslumaður á Efra-Hvoli.
Sjötugur 21. október 1936.
Landsins þíns prýði’ og ljómi,
Iifðu enn góða stund.
Skóli þinn, sýslu sómi,
sýnir þitt hyggju pund.
Veiti’ hann, að þínum vonum,
vegferðar nesti gnægt
sýslunnar bestu sonum,
sálar- og líkamsrækt.
Sjötugur sýslumaður!
sit heill þinn Efra-Hvol,
uns þú í geði glaður
gistir hinn Efsta-Hvol.
Mæðgum og mætum hlyni
miðlaðu kveðju’ í hús,
frá senda frænda og vini,
frater in artibus!
x.