Óðinn - 01.01.1936, Blaðsíða 81

Óðinn - 01.01.1936, Blaðsíða 81
Ó Ð I N N 81 inn um gluggann hjá mjer, og var jeg nokUra stund að álta mig á því, hvort þetta gæti verið jóladags- morgun. Það átti að messa í Vesturkirkjunni, og ók- um við snemma af stað og komum fyrst til Pjeturs Guðmundssonar. Áður en við settumst að kaffiborð- inu, kallaði jeg Óscar á einmæli, og þar afhenti jeg honum gullúrið sem jólagjöf frá afa hans. Hann varð mjög hrærður, og þau hjónin líka, er þau sáu úrið. Jeg hafði áður ekkert á það minst; sögðust hjónin hafa haldið, að það hefði gengið upp í útfararkostnað- inn. — Þeir frændur mínir, Óscar og þrír elstu synir Jóhönnu, færðu mjer jólagjafir í gullpeningum. Hafði jeg aldrei á æfi minni haft svo mikið gull í vasanum, 60 dollara. — Jeg prjedikaði í kirkjunni, en sjera Björn hjelt jólaguðsþjónustuna í Minneota um kvöldið. Annar jóladagur er ekki haldinn helgur þar vestra, en samt var messað í Austurkirkjunni, og var þar margt fólk. Þar var gömul timburkirkja og stóð ein sjer, en ekki við neinn bóndabæ. Voru engin hús við kirkjuna, nema heil röð af hesthúsum, til þess að geyma í hesta kirkjufólksins, meðan á messu stóð. Svo var ráð fyrir gert, að sunnudaginn milli jóla og nýárs ætti að vera samkoma þar í kirkjunni, þar sem jeg flyfti erindi um K. F. U. M. og kristilega unglinga- starfsemi. Og þar á eftir áttu að vera samræður um stofnun Bandalags þar í söfnuðinum. Þar var margt af mjög efnilegu ungu fólki. — Jeg bjó mig nú ræki- lega undir þetta fyrirhugaða erindi mitt. — Þessa dagana var afar-mikið frost og byrjaði það á jóla- daginn, og herti meir og meir á. Sunnudaginn þann 28. des. hjeldum við svo austur til kirkjunnar, og var þar fjöldi manns, og mest af unga fólkinu þar í sveit- inni. Það var milli 20 og 30 stiga frost og all-hvast, og mesta nepja. I kirkjunni var gamall ofn, og var hann kappkyntur, svo vart var líft nálægt honum, því að hann varð rauðglóandi. Jeg hjelt svo langan fyrir- lestur um málið, og var hlýtt á það með mestu at- hygli, og þóttist jeg viss um, að alt unga fólkið mundi í hrifningu stofna hinn nýja fjelagsskap. Sjera Björn innleiddi svo með mjög hvetjandi orðum umræðurnar um málið. Á eftir stóð upp gamall bóndi og talaði fyrir málinu; hann var heitur trúmaður og vildi vel, en hann vantaði >takt<, og fór heldur niðrandi orð- um um unga fólkið f söfnuðinum. Og alt í einu breyttist svo veður í lofti, að varla fjekst orð úr nokkrum manni, og þeir fáu, sem töluðu, töldu á þessu öll tormerki. Og þegar svo að lokum var spurt, hverjir vildu leggja til að Bandalagið yrði stofnað, voru þeir sárfáir, sem rjettu upp hendina, og þar með var málið fallið. — Jeg var talsvert vonblektur af þessum köldu undirtektum og var í fremur leiðu skapi á leiðinni heim. En svo var nú ekki tími til að sýta, því að hálf-tíma eftir að við komum heim, byrjaði messa í St. Páls-kirkjunni. Þegar komið var út úr kirkjunni, sáu menn mikinn roða á austurloftinu. Maður kom út úr næsta húsi við kirkjuna og kvaddi sjera Björn í símann. Jeg fylgdist með honum inn og heyrði á ýmsum upphrópunum, að eitthvað hefði komið fyrir. — Svo fjekk jeg að vita, hvað í efni var. Austurkirkjan stóð í björtu báli, og varð við ekkert ráðið vegna stormsins. Barst nú þetta, eins og eldur í sinu, um allan bæinn. Klukkan 9 um kvöldið var kirkjan brunnin til kaldra kola. — Þessi kirkja hafði verið bygð á fyrstu árum íslendinga bygðarinnar þar í sveit. En á meðan á brunanum stóð, höfðu menn í Minneota hóað sig saman og heitið gjöfum til Austur- bygðar safnaðarins, og minnir mig, að um kvöldið hafi safnast um 5000 dollarar, mest frá Islendingum, en einnig frá hinum söfnuðunum, bæði hinum norska og hinum kaþólska. — Mjer þótti þetta mjög leitt, og fanst einhvern veginn eins og þetta væri mjer að kenna, eins og þessi óhamingja hefði staðið af mjer. — Við þessar hugsanir bættist líka hálfgerður kvíði fyrir þeirri langferð, sem jeg átti fyrir höndum næsta morgun. Kansas City. Eftir að jeg hafði verið rúma viku í Minneota, fjekk jeg stórt brjef frá New-York, þar sem mjer var tilkynt að mjer væri boðið á stúdentafundinn í Kansas City í Missouri-ríkinu, sem halda ætti daganá 31. des. 1913 til 5. jan. 1914. Voru þar meðfylgjandi skírteini öll, og tilkynning um að mjer bæri að eins að borga hálft fargjald með járnbrautum, fram og aftur. Sömuleiðis heimildar-skírteini að fundinum. Vissi jeg að þetta var verk Mr. Peck’s, aðal-fram- kvæmdastjóra. Fanst öllum vinum mínum í Minneota sjálfsagt, að jeg setti mig ekki úr færi, að kynnast þannig hinum ameríska æskulýð. — Jeg varð svo að leggja af stað þann 29. des., til þess að komast í tæka tíð. Jeg hlakkaði til, en hálf-kveið þó fyrir, að leggja einn í þessa ferð, og eiga að skifta um lestir á rjettum stöðum, eins illa máli farinn og jeg var. Svo þurfti jeg að skifta um lest, og fá mjer far fyrir hálft verð á járnbrautarstöðinni í Tracy, sem er all- stór bær, eiithvað 30 mílur frá Minneota; það var ekki hægt að fá það á stöðinni í Minneota. — Jeg ■ lagði svo af stað snemma um morguninn. Sjera Björn og Gunnar Ðjörnson fylgdu mjer á stöðina. Jeg fjekk mjer svo farseðil til Tracy. Sjera Björn kynti mig á
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94

x

Óðinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Óðinn
https://timarit.is/publication/205

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.