Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Síða 38

38
f>orstein gengið feti framar en rjett var. En þó að
Rask þannig hafi beinzt að einstökum íslendingum,
var það alveg ástæðulaust af Baldvin að segja, að
hann hefði ráðizt á hina íslenzku þjóð í heild sinni.
Deila þessi getur ekki kastað neinum skugga á
sambandið milli Rasks og íslands. Ástarþel hans
til hinnar íslenzku þjóðar var hið sama og áður.
Spádómur Finns Magnússonar haustið 1832, að
Rask mundi ef til vill ekki lifa vetrarlangt, varð
orð og að sönnu. Hann dó úr tæringu 14. nóvbr.
1832. Var hann þá rjett að segja hálffimtugur að
aldri. Bróðir hans, cand. theol. Hans Rask, sem
hann hafði styrkt til lærdóms, og vinur hans Finn-
ur Magnússon vóru hjá honum, þegar hann dó. Jarð-
arför hans var mjög hátíðleg og fjölmenn. Stúd-
entar báru líkið út um Norðurport til assistents-
kirkjugarðsins og var hann þar jarðsunginn. Bald-
vin Einarsson var að sögn einn af þeim, sem báru
líkið1. En skömmu siðar varð Baldvin sjálfur fyrir
hörmulegu slysi, sem dró hann til dauða 9. febrúar
!8332. J>að er nærri því eins og einhver skapa-
dómur hafi kallað að þessum mönnum, sem höfðu
staðið svo andvígir hvor öðrum, að báðir skyldi
hníga í valinn á bezta aldri skömmu síðar, og að svo
stutt skyldi verða á milli þeirra.
rísalands
óhamingju
verður allt að vopni“,
kvað Bjarni Thórarensen, þegar hann frjetti lát
1) }>að sem hjer segir nm dauða Rasks og jarðarför er að
mestu tekið úr brjefi Finns Magnússonar til Bjarna Thorsteins-
sonar, dags. í Khöfn 17. marz 1833. Sbr. Skirni 1833 , bls.
57-58.
2) Ný Fjelagsrit 1848, XIII. bls.