Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Qupperneq 52

52
•
t>ína, þá er áður var getið, og sýnir hún bezt,
hversu annt honum var um fjelag vort.
J>egar Rask var kominn heim úr austurvegum,
var vinur hans Finnur Magnússon forseti bókmenta-
ijelagsins, og vildi Rask þá ekki fyrst i stað taka
við stjórninni af honum, en var kjörinn varaforseti
við næstu embættismannaskipti 30. marz 1824, og
var það í 3 ár. Eflaust hefir hann þó á þessum
árum stutt fjelagið með ráðum og dáð. Að minnsta
kosti var hann kjörinn í nefnd þá ásamt fjelags-
stjórninni, sem átti að endurskoða lögin árið 1825,
og varð árangurinn af því starfi lagagreinir þær,
sem prentaðar eru í Skírni 1828, bls. 54—57. 30.
marz 1827 var Rask kjörinn forseti fjelagsins í ann-
að sinn, og var það úr því, þangað til hann afsalaði
sjer forsetatign 15. fharz 1831 út úr ritdeilunni, sem
áður var sagt. Á þessum árum komu ýmsar góð-
ar bækur út frá fjelaginu auk Skírnis, t. a. m. æfi-
saga Jóns Eiríkssonar eptir Svein Pálsson, 6.—9.
deild árbókanna, grasafræði Odds Hjaltalíns og
lestrarkver Rask sjálfs.
J>að yfirlit, sem jeg hefi gefið yfir líf og starf
þessa manns, það sem jeg hefi sagt um þýðingu
hans fyrir ísland og sjerstaklega fyrir fjelag vort,
er að vísu stutt og ófullkomið. En samt vona jeg,
að mjer hafi tekizt að sýna, að eigi að eins með-
limum fjelags vors heldur og öllum íslendingum’ sje
skylt að geyma minning hans í þakklátum hjört-
um.
Bókmentafjelagið erfði ekki eigur Rasks. En
hann hefir eptirlátið þvi annan arf, sem er dýrmæt-
ari en gull, og það er hugmynd sú, sem hann barð-
ist fyrir í stoínun fjelagsins. Hann vildi vekja og
glæða íslenzkt mentalif, bæði alþýðumentunina og
hin æðri bóklegu vísindi, og hann vildi, að allirhin-