Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Side 73

73
hefi ekkert að missa alls1 2, en óendanlega mikið að
vinna, og jeg get ekki áfellt mig, þó jeg geri eptir
sannfæringu, skyldu og nauðsyn. Vilji það nokkur,
þá svara jeg: hafi jeg gjört illa, þá bevísa það, en
hafi jeg gjört rjett, hví slær þú mig? En dýrmæt
er mjer einiægni vina minna, sem jeg set allan trún-
að á, og þakka jeg ástsamlega bæði þjer, elsku
Bjarni, og Grími okkar í þessu skyni, en hitt vildi
jeg biðja ykkur enn, að láta mig vita hreint og
beint, hverjir þeir eru, sem kunna mínum fyrirtækj-
um svo illa, eins og hitt, verði nokkuð skrifað um
það efni, þá útvega og senda mjer það sem fyrst.
Mjer skilst, að þeir muni vera fleiri en Byrgir, og
þykir mjer það gaman, þvi þetta mun sýna þeim,
að ekki sje enn mitt líf og ráð komið allt á þeirra
náð, en vænt er að þekkja sitt fólk og nýt jeg þá
góðra vina..........................................
2
Og nú loksins lifðu alla tima sæll og blessaður,
minnugur þíns af hjarta elskandi vinar:
R. R.
6.
Stokkhólmi þ. 1. sept. 1817.
Forláttu, elsku vinur, þóttjeg sendi þjer sendingu,
sem þjer mun lítið um hugað, nefnilega svo Htinn
stafasetningarlestur, sjerlega um latinu höndina. jpað
1) „Svo um fram alla von
enn vill hann hærra“,
segir sra. Jón um skollann.
(Athugasemd Rasks á spássíunni).
2) í þvi, sem jeg sleppi af brjefinu er meðal annars kafli
sá um Árna Helgason, sem er prentaður hjer að ofan bls. 23,
ýmislegt um bókmentafjelagið o. fl. L’tg.