Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Síða 98

98
eðr höyra auðmjúklig qveðja með guði almátt-
ugum.
f>ar eð alkunnugt er, hversu mjög íslendingar
hafa alla æfi stundað fornfræði, svo get eg ekki
undanfellt að meðdeila yðar kærleika eptirfylgjandi
mjög merkilegt brot með gerzkum innföllum, sem
eg hefi verið svo luckuligr að finna hér í bóka-
hirzlu ágæts höfðingja (að nafni Georg Pomero-
vits), og sem hann náðarsamliga hefir lofað mjerað
uppskrifa, þó hann vili ecki láta það út berast
undir sínu nafni. pað er að skilja hann vill ecki
eigna sjer neinn heiður af því, og vill þess vegna
ecki.að lærðir menn nefni það eptir sér fragmentum
Pomerovitsianum. þér þurfið þess vegna ekki að
tala um það, hvar það hafi fundizt, það er nóg að
það er til. Brotið sjálft er á bókfelli, forma oblonga,
mjög greinilega skrifað með settletri, og rétt mátu-
liga bundið, en ofurlítið maletið, þó ecki til stór-
skemda. Að það heyri til Eddu er sjálfsagt, en
ekki á formið við Ormseddu né in heldr Uppsala-
eddu; hvort það sé úr Kóngseddu ellegar Volfen-
biittelseddu, gæti gefið lærðum mönnum efni í
falliga disputássiu de vera origine fragmenti (sic
dicti Pomerovitschiani), en óvenju gamalt er það, og
þori eg að gera minn sáluhjálpareið, það sé með
höfundarins (sc. Snorronis Sturl. mythographi cele-
berrimi) egin hendi ritað, því i) sér maðr það strax
2) hefðu aðrir ekki gert sér soddan ómak að skrifa
það jafnfalligt, 3) er það auðséð á öllu. En brotið
sjálft er þannig látandi:
Ferþ J>órs í jgtunheimaa).
þat var eitt sinn at jpórr gecc út um Ásgarð sva
a) rubro quodam liquore pereleganter exaratum.